Danas se navršava 20 godina od predaje hrvatskih snaga u Vukovaru pripadnicma tadašnje JNA, Teritorijalne odbrane i dobrovoljačkih srpskih jedinica, kada je taj grad napustila većina hrvatskog stanovništva.
Gotovo tromesečnu borbu za Vukovar Zagreb smatra najvažnijim događajem savremene hrvatske istorije i stvaranja samostalne države.
Nekoliko dana posle ulaska bivše JNA i srpskih teritorijalaca i dobrovoljaca u Vukovar, hrvatski zarobljenici su iz hangara na Poljoprivrednom dobru "Ovčara" traktorskim prikolicama prevezeni približno dva kilometara severoistočno, gde su poubijani i bačeni u jame.
U masovnim grobnicama na Ovčari pronađeno je, po hrvatskim izvorima, 200 tela, a za pojedinima se još traga.
Prema optužnici Haškog tribunala iz bolnice su na Ovčaru odvedena i ubijena 194 lica.
Na tom području u jesen iste godine ubijeno je i 19 srpskih civila, u noći između 11. i 12. decembra 1991, u obližnjem Paulin Dvoru.
Prema podacima Dokumentacionog centra "Veritas", leševi su zakopani u blizini sela gde su likvidirani, a kasnije su tajno prebačeni u Rizvanušu, oko 500 kilomatara dalje, na obroncima planine Velebit u Lici.
Sud u Beogradu i Haški tribunal za Ovčaru su petnaestorici izrekli kazne od ukupno 207 godina robije, dok je osiječki sud za ubistvo u Paulin Dvoru osudio Nikolu Ivankovića na 12 godina zatvora.
Tokom 86 dana, koliko su trajale borbe za grad i luku na Dunavu, prema hrvatskim podacima, poginulo je oko 1.700 hrvatskih branilaca i civila.
Sukobi su počeli u leto 1991. kad su hrvatske snage odvele i ubile oko 20 srpskih civila zbog čega niko nije odgovarao.
Tada je blokirana i kasarna JNA.
Borbe su intenzivirane kad su JNA, Teritorijalna odbrana i srpske dobrovoljačke jedinice počele opšti tenkovsko-pešadijski napad na grad, u kom se nalazilo između 1.800 i 2.500 pripadnika Zbora narodne garde, policije i dobrovoljaca.
Prema hrvatskim podacima, u "sabirne centre" u Srbiji odvedeno je oko 7.000 zarobljenih vojnika i civila, a iz Vukovara je evakuisano oko 22.000 stanovnika.
Na popisu nestalih osoba još uvek se nalazi nekoliko stotina osoba sa vukovarskog područja, i Hrvata i Srba.
Najveći broj Hrvata koji su iz Vukovara i okoline evakuisani u jesen 1991, vratio se u ta mesta krajem 1997. i na samom početku 1998, pošto je došlo do mirne reintegracije dotadašnje srpske oblasti Istočna Slavonija, Baranja i zapadni Srem (Hrvatsko Podunavlje) u pravni sistem Republike Hrvatske, u procesu koje su organizovale UN, a utvrđen je Erdutskim mirovnim sporazumom iz 1995. godine.
U Vukovaru su obnovljeni mnogi objekti, vraćen je život, ali je i dalje veliki broj oštećenih objekata koji svedoče o razaranju tog grada pre dve decenije.
Prema popisu stanovništva iz 2001, u Vukovaru je živelo 31.690 stanovnika, od čega su oko trećina Srbi (32,8 odsto).
U tom gradu je središte Vukovarsko-sremske županije i županijskih ustanova.
Tu je i središte Zajedničkog veća opština, tela koje usklađuje interese srpske zajednice na tom području, kao i najače političke partije Srba u Hrvatskoj, Samostalne demokratske srpske stranke.
(Tanjug)
