Masakr nad Muslimanima na planini Vlašić tokom leta 1992. godine počinili su vojni, a ne civilni policajci, tvrdi Mićo Stanišić.
Svedočeći na suđenju Radovanu Karadžiću pred Haškim tribunalom, ratni ministar unutrašnjih poslova Republike Srpske Mićo Stanišić rekao je da među počiniocima masovnog ubistva na Korićanskim stijenama nije bilo "aktivnih" pripadnika MUP Republike Srpske (RS).
On je izjavio da su zločin počinili "pripadnici interventnog voda vojne policije", odnosno Vojske RS.
Prema optužnici protiv Karadžića i ranijim presudama, policajci iz Prijedora, predvođeni Darkom Mrđom, ubili su 21. avgusta 1992. na Korićanskim stijenama oko 200 zarobljenih Muslimana. Pošto je priznao krivicu, Mrđu je Haški tribunal osudio na 17 godina zatvora, a on je nedavno oslobođen nakon što je izdržao dve trećine kazne.
Stanišić je kazao da je za taj zločin saznao "posle dva-tri dana" i da je policija uradila sve što je u tom trenutku mogla - sprovela uviđaj i obezbedila preživele svedoke. Sugerisao je da su za nastavak istrage bili zaduženi istražni sudija i tužilac.
Haški tribunal je prošle godine Stanišića (60) nepravosnažno osudio na 22 godine zatvora zbog progona i drugih zločina nad nesrpskim stanovništvom 1992. godine, uključujući i masakr na Vlašiću.
Optužnica tereti Karadžića (68), tadašnjeg predsednika RS i vrhovnog komandanta njenih oružanih snaga, za progon Muslimana i Hrvata širom Bosne i Hercegovine (BiH). Prijedor je jedna od sedam opština u kojima je taj progon, po optužnici, imao razmere genocida.
Odgovarajući na pitanja tužilaca, Stanišić je, uprkos predočenim dokumentima, negirao da je MUP RS naoružavao paravojne formacije, poput "Žutih osa", koje su počinile teške zločine nad muslimanskim stanovništvom u istočnoj Bosni, a naročito u Zvorniku.
Rekao je da su pripadnici te paravojske, ne samo činili zločine nad nesrbima, nego i maltretirali i srpske zvaničnike i ministre u gradu i na okolnim kontrolnim punktovima, sve dok ih u avgustu 1992. nisu pohapsile specijalne jedinice policije.
Svedok je potvrdio da je za nedela "Žutih osa" u Zvorniku, uključujući "ubistvo 200 ljudi", prvi put čuo u junu te godine i rekao da je potom dva meseca pripremao akciju protiv njih.
Karadžić, koji se brani sam, posle Stanišića je pred sudije izveo svedoka odbrane Mihajla Orlovića, koji je 1992. bio novinar radija u Sanskom Mostu.
Kao i prethodni svedoci iz tog grada, Orlović je izjavio da su sukobe, s proleća 1992., izazvali "muslimanski ekstremisti" koji su napadali JNA i potom nisu predali ilegalno oružje posle poziva srpskih vlasti da to mirno učine.
Po Orlovićevoj izjavi, "mnogi građani koji su voleli mir potražili su, zatim, utočište u školama i sportskim salama". Dok se srpska vlast, uspostavljena u maju, konsolidovala, "pojedinci i kriminalne grupe su iskoristili haos radi sticanja koristi". Pljačke su zaustavljene u junu 1992.
Svedok je tvrdio da su "mnogi građani svih nacionalnosti napustili grad zbog ratne bede", a srpske snage su ih "ispratile" zbog "sigurnog prolaza". Imovinu su "mogli da zadrže ili razmene".
U "napuštene kuće", vlasti su smestile srpske izbeglice iz drugih krajeva BiH, posvedočio je Orlović, koji je tvrdio i da je "više hiljada Muslimana ostalo da živi u Sanskom Mostu".
Po optužnici protiv Karadžića, progon Muslimana i Hrvata iz opštine Sanski Most poprimio je razmere genocida.
Svedoka Orlovića sutra će unakrsno isptivati tužioci. Karadžić je optužen i za genocid u Srebrenici, terorisanje stanovništva Sarajeva kampanjom artiljerijskih i snajperskih napada i uzimanje za taoce "plavih šlemova" UN 1992.-1995. godine.
