Hrvatsko državno tužilaštvo zatražilo je da Kancelarija Interpola u MUP-u proveri da li se nekadašnji ministar odbrane SFRJ Veljko Kadijević, za kojim je Hrvatska raspisala poternicu, nalazi u Moskvi. Mediji su izvestili su da se Kadijević pojavio na promociji svoje knjige "Kontraudar - moj pogled na raspad Jugoslavije", u generalskoj uniformi s odlikovanjima, u društvu nekadašnjeg ministra odbrane SSSR-a Dimitrija Jazova.
Hrvatsko državno tužilaštvo zatražilo je da Kancelarija Interpola u MUP-u proveri da li se nekadašnji ministar odbrane SFRJ Veljko Kadijević, za kojim je Hrvatska raspisala poternicu, nalazi u Moskvi, i u slučaju da je tamo, da ministarstvo spoljnih poslova preduzme mere da bude priveden sudu.
Pojedini mediji u Hrvatskoj izvestili su da se Kadijević pojavio na promociji svoje knjige "Kontraudar - moj pogled na raspad Jugoslavije", koju su finansirali srpski biznismeni, a objavilo preduzeće "Oslobodjena Srbija". Navedeno je da je Kadijević na promociju došao u generalskoj uniformi s odlikovanjima, u društvu nekadašnjeg ministra odbrane SSSR-a Dimitrija Jazova.
Na osnovu vesti da se Kadijević nalazi u Rusiji, državno tužilaštvo je Ministarstvu unutrašnjih poslova, uz kopiju članka, uputilo dopis kojim traži proveru te informacije, pa ako putem Interpola bude utvrdjeno da se Kadijević nalazi u Rusiji, preduzme odgovarajuće mere da bude priveden sudu, izjavio je državni tužilac Mladen Bajić.
Mediji podsećaju da je u aprilu crnogorski nedeljnik "Monitor" objavio da se Kadijević povremeno nalazi u Rusiji, i da najčešće boravi na Floridi, u Beogradu i Moskvi. Ako se nalazi u Rusiji, ona bi trebala da ga izruči Hrvatskoj, a jedina prepreka tome je mogućnost da Kadijević već ima rusko državljanstvo.
Protiv Kadijevića u Hrvatskoj su podignute tri optužnice, koje će sada biti objedinjene u jednu, a od marta je na snazi i medjunarodna poternica, koja podrazumeva i njegovo izručenje kada bude uhapšen. Poternica je obavezujuća za svih 186 članica Interpola.
Prvu optužnicu protiv njega, još u novembru 1992, podiglo je županijsko tužilaštvo u Bjelovaru zbog artiljerijskog dejstva po civilnim objektima na području Daruvara, Pakraca, Garešnice, Grubišnog Polja, Virovitice, Križevaca i Bjelovara. Uz njega je tada optužen i komandant ratnog vazduhoplovstva bivše JNA Zvonimir Jurjević.
U decembru 2002. podignuta je optužnica za zločine u Vukovaru, zbog koje je i raspisana poternica, a uz Kadijevića su optuženi Blagoje Adžić, Zvonimir Jurjević, Božidar Stevanović, vukovarska trojka - Mile Mrkšić, Veselin Šljivančanin i Miroslav Radić, zatim Vojislav Šešelj i Goran Hadžić. Optužen je bio i Života Panić, koji je u medjuvremenu umro. Njih optužnica tereti za krivična dela protiv civilnog stanovništva, ratnih zarobljenika i ranjenika u Vukovaru 1991. godine.
Poslednju optužnicu protiv Kadijevića, u kojoj se tereti i Jurjević, u maju 2006. podiglo je osječko županijsko tužilaštvo zbog bombardovanje i gadjanje raketama civilnih objekata u Istočnoj Slavoniji, pri čemu je poginulo najmanje 30 lica.
Kadijević je rodjen u selu Glavina, kod Imotskog 1925. godine, od majke Hrvatice i oca Srbina i, dok je bio aktivni oficir, izjašnjavao se kao Jugosloven. Za vreme Drugog svetskog rata, od 1942. godine, bio je borac narodnooslobodilačkih jedinica, a posle rata je školovanjem nastavio da gradi vojnu i političku karijeru.
Vojne škole je završio u Jugoslaviji, a 1963. godine i Koledž za komandante i generale Američke vojske u Vest Pointu.
Na isteku profesionalne vojne karijere, u vreme ratnog raspada SFRJ, bio je savezni sekretar za narodnu odbranu, od 15. maja 1988. godine do 8. januara 1992. Za vreme tog mandata, prema pisaju medija, zamerio se "i hrvatskoj i srpskoj političkoj strani".
Tadašnji prvi čovek Srbije Slobodan Milošević, ali i brojni gradjani tadašnje Jugoslavije, zabrinuti za budućnost zemlje, očekivali su da će Kadijević narediti znatno oštriji kurs JNA prema hrvatskim paravojnim jedinicama 1990. i 1991. godine. Od njega je, kako su pisali mediji, očekivano i da krajem januara 1991. godine, pošto se političari nisu ništa dogovorili, izvrši vojni udar u zemlji, kako bi JNA pacifikovala buduće zaraćene strane. Pošto to nije učinio, neki svedoci su na sudjenju Miloševiću u Haškom tribunalu opisali Kadijevića kao "hrvatski kadar" u koga nisu imali poverenja.
S druge strane, za hrvatsku stranu, on je po komandnoj liniji bio odgovoran za dejstva JNA, iako se armija raspadala po nacionalnim šavovima, pa je bilo jasno da su neki komandanti dejstvovali mimo njegovog znanja. Nakon što je kao ministar odbrane trebalo da rukovodi i na drugi način obavlja efektivnu kontrolu nad jedinicama JNA, teritorijalne odbrane i dobrovoljačkim jedinicama koje su delovale u koordinaciji sa JNA i pod njenim nadzorom, Kadijević je organizovao povlačenje jedinica JNA iz Hrvatske.
U januaru 1992, navodno zbog bolesti, odlazi s mesta saveznog sekretara za odbranu, a u Srbiji živi povučeno i bavi se pisanjem, pa je 1993. objavio knjigu "Moje vidjenje raspada", u izdanju "Politike".
Mesić je "hteo da preko tadašnjeg predsednika Saveznog izvršnog veća Ante Markovića uvuče mene i armiju u svrgavanje Tudjmana, koji je, po njegovom mišljenju bio apsolutista, i da na čelo Hrvatske postavi sebe, demokratu i leberala", tvrdi Kadijević u knjizi predstavljenoj u sredu u Moskvi. "Mislim da ne treba posebno objašnjavati, znajući aktivnosti JNA i moju poziciju, zašto je taj pokušaj Markovića ostao bez rezultata", piše bivši savezni sekretar za narodnu odbranu, tvrdeći da je Marković u maju 1991. u Karadjordjevu pokušao da ga ubedi da će "ako svrgnemo Miloševića i Tudjmana, svi problemi u Jugoslaviji biti rešeni".
"To je bila tipična avantura Markovića, u kojoj je on, od svega što bi taj pokušaj izazvao, video samo mogući prvi čin, u kojem bi on uz pomoć armije stao na čelo Jugoslavije. Druge katastrofalne posledice on nije u stanju bio da uvidi, kao što ih nije video ni u pokušajima bolesno ambicioznog Mesića da što je moguće pre preuzme vlast u Hrvatskoj", piše Kadijević.
Govoreći o Mesiću, bivši ministar odbrane nekadašnje SFRJ navodi da on nije skrivao svoj otvoreno neprijateljski odnos prema Jugoslaviji, ističcući da je njegov glavni zadatak da razbije Jugoslaviju kao državu, "što je i najbolji dokaz aktivnog odnosa prema Jugoslaviji svih tih medjunarodnih i unutrašnjih snaga, koje su uporno predlagale Mesića na položaj predsednika predsedništva SFRJ".
Ilustrujući ličnost Mesića na položaju predsednika Predsedništva, Kadijević je naveo da on na toj dužnosti, koja podrazumeva i položaj Vrhovnog komandanta, "nije imao ni najblažu predstavu o toj funkciji i ništa nije pokušavao da nauči, već je svojim smešnim pokušajima da komanduje vojskom ličio na 'slona u staklenoj radnji', ne ustručavajući se da koristi laži, glumeći demokratu i leberala, a u šustini koristeći sva sredstva da bi došao na vlast".
Nekadašnji ambasador SAD u Beogradu Voren Cimerman ostaće upamćen kao čovek koji je znatno doprineo raspadu Jugoslavije i koji je umnogome odgovoran za prolivenu krv, uveren je Kadijević.
Kadijević je u tom izdanju ekskluzivno objavio "stenograme pet svojih razgovora" u Beogradu sa tadašnjim američkim ambasadorom i ocenio, pozivajući se posebno na razgovor iz aprila 1991. godine, da su "SAD, delimično zahvaljujući i ličnom doprinosu Cimermana, u potpunosti preuzele od Nemačke ulogu vodje i koordinatora raspada Jugoslavije kao jedinstvene države".
"Pogubna američka politika za Jugoslaviju nastavljena je do bombardovanja Srbije i Crne Gore i vojne okupacije", smatra Kadijević, koji je od maja 1988. godine do januara 1992. godine bio savezni sekretar za narodnu odbranu SFRJ i načelnik Štaba vrhovne komande oružanih snaga SFRJ. Kadijević takodje optužuje Cimermana da se starao da onemogući svaki njegov kontakt sa članovima američke administracije, pogotovo sa ministrom odbrane Dikom Čejnijem, sa kojim je želeo da priča o evropskoj bezbednosti i Jugoslaviji.
Cimerman se "očito trudio da sliku o stanju stvari u Jugoslaviji za američku administraciju stvara samo on svojim informacijama, koje su najčešće bile naručene i pripremljene pretežno van Jugoslavije", naveo je bivši ministar odbrane.
(Tanjug/MONDO)
Pojedini mediji u Hrvatskoj izvestili su da se Kadijević pojavio na promociji svoje knjige "Kontraudar - moj pogled na raspad Jugoslavije", koju su finansirali srpski biznismeni, a objavilo preduzeće "Oslobodjena Srbija". Navedeno je da je Kadijević na promociju došao u generalskoj uniformi s odlikovanjima, u društvu nekadašnjeg ministra odbrane SSSR-a Dimitrija Jazova.
Na osnovu vesti da se Kadijević nalazi u Rusiji, državno tužilaštvo je Ministarstvu unutrašnjih poslova, uz kopiju članka, uputilo dopis kojim traži proveru te informacije, pa ako putem Interpola bude utvrdjeno da se Kadijević nalazi u Rusiji, preduzme odgovarajuće mere da bude priveden sudu, izjavio je državni tužilac Mladen Bajić.
Mediji podsećaju da je u aprilu crnogorski nedeljnik "Monitor" objavio da se Kadijević povremeno nalazi u Rusiji, i da najčešće boravi na Floridi, u Beogradu i Moskvi. Ako se nalazi u Rusiji, ona bi trebala da ga izruči Hrvatskoj, a jedina prepreka tome je mogućnost da Kadijević već ima rusko državljanstvo.
Protiv Kadijevića u Hrvatskoj su podignute tri optužnice, koje će sada biti objedinjene u jednu, a od marta je na snazi i medjunarodna poternica, koja podrazumeva i njegovo izručenje kada bude uhapšen. Poternica je obavezujuća za svih 186 članica Interpola.
Prvu optužnicu protiv njega, još u novembru 1992, podiglo je županijsko tužilaštvo u Bjelovaru zbog artiljerijskog dejstva po civilnim objektima na području Daruvara, Pakraca, Garešnice, Grubišnog Polja, Virovitice, Križevaca i Bjelovara. Uz njega je tada optužen i komandant ratnog vazduhoplovstva bivše JNA Zvonimir Jurjević.
U decembru 2002. podignuta je optužnica za zločine u Vukovaru, zbog koje je i raspisana poternica, a uz Kadijevića su optuženi Blagoje Adžić, Zvonimir Jurjević, Božidar Stevanović, vukovarska trojka - Mile Mrkšić, Veselin Šljivančanin i Miroslav Radić, zatim Vojislav Šešelj i Goran Hadžić. Optužen je bio i Života Panić, koji je u medjuvremenu umro. Njih optužnica tereti za krivična dela protiv civilnog stanovništva, ratnih zarobljenika i ranjenika u Vukovaru 1991. godine.
Poslednju optužnicu protiv Kadijevića, u kojoj se tereti i Jurjević, u maju 2006. podiglo je osječko županijsko tužilaštvo zbog bombardovanje i gadjanje raketama civilnih objekata u Istočnoj Slavoniji, pri čemu je poginulo najmanje 30 lica.
Jugoslovenski vojnik u Vest Pointu
Hrvatski mediji su dugo nagadjali gde je Kadijević, pa se pisalo da je u SAD, jer je navodno bio njihov savetnik za Irak, što je službeni Vašington demantovao. Najveća prašina digla se u aprilu 2006. nakon što je objavljen razgovor s njim, načinjen "jednoj od zemalja EU", pri čemu se nagadjalo da je razgovor lažan.Kadijević je rodjen u selu Glavina, kod Imotskog 1925. godine, od majke Hrvatice i oca Srbina i, dok je bio aktivni oficir, izjašnjavao se kao Jugosloven. Za vreme Drugog svetskog rata, od 1942. godine, bio je borac narodnooslobodilačkih jedinica, a posle rata je školovanjem nastavio da gradi vojnu i političku karijeru.
Vojne škole je završio u Jugoslaviji, a 1963. godine i Koledž za komandante i generale Američke vojske u Vest Pointu.
Na isteku profesionalne vojne karijere, u vreme ratnog raspada SFRJ, bio je savezni sekretar za narodnu odbranu, od 15. maja 1988. godine do 8. januara 1992. Za vreme tog mandata, prema pisaju medija, zamerio se "i hrvatskoj i srpskoj političkoj strani".
Tadašnji prvi čovek Srbije Slobodan Milošević, ali i brojni gradjani tadašnje Jugoslavije, zabrinuti za budućnost zemlje, očekivali su da će Kadijević narediti znatno oštriji kurs JNA prema hrvatskim paravojnim jedinicama 1990. i 1991. godine. Od njega je, kako su pisali mediji, očekivano i da krajem januara 1991. godine, pošto se političari nisu ništa dogovorili, izvrši vojni udar u zemlji, kako bi JNA pacifikovala buduće zaraćene strane. Pošto to nije učinio, neki svedoci su na sudjenju Miloševiću u Haškom tribunalu opisali Kadijevića kao "hrvatski kadar" u koga nisu imali poverenja.
S druge strane, za hrvatsku stranu, on je po komandnoj liniji bio odgovoran za dejstva JNA, iako se armija raspadala po nacionalnim šavovima, pa je bilo jasno da su neki komandanti dejstvovali mimo njegovog znanja. Nakon što je kao ministar odbrane trebalo da rukovodi i na drugi način obavlja efektivnu kontrolu nad jedinicama JNA, teritorijalne odbrane i dobrovoljačkim jedinicama koje su delovale u koordinaciji sa JNA i pod njenim nadzorom, Kadijević je organizovao povlačenje jedinica JNA iz Hrvatske.
U januaru 1992, navodno zbog bolesti, odlazi s mesta saveznog sekretara za odbranu, a u Srbiji živi povučeno i bavi se pisanjem, pa je 1993. objavio knjigu "Moje vidjenje raspada", u izdanju "Politike".
U knjizi stenogrami sa Cimermanom, priča o Mesiću...
Aktuelni predsednik Hrvatske i bivši predsednik Predsedništva SFRJ Stipe Mesić i nekadašnji predsednik savezne vlade Ante Marković nameravali su da uz pomoć armije svrgnu predsednike Hrvatske i Srbije, Slobodana Miloševića i Franju Tudjmana, tvrdi u svojoj knjizi "Kontraudar. Moj pogled na raspad Jugoslavije" Kadijević.Mesić je "hteo da preko tadašnjeg predsednika Saveznog izvršnog veća Ante Markovića uvuče mene i armiju u svrgavanje Tudjmana, koji je, po njegovom mišljenju bio apsolutista, i da na čelo Hrvatske postavi sebe, demokratu i leberala", tvrdi Kadijević u knjizi predstavljenoj u sredu u Moskvi. "Mislim da ne treba posebno objašnjavati, znajući aktivnosti JNA i moju poziciju, zašto je taj pokušaj Markovića ostao bez rezultata", piše bivši savezni sekretar za narodnu odbranu, tvrdeći da je Marković u maju 1991. u Karadjordjevu pokušao da ga ubedi da će "ako svrgnemo Miloševića i Tudjmana, svi problemi u Jugoslaviji biti rešeni".
"To je bila tipična avantura Markovića, u kojoj je on, od svega što bi taj pokušaj izazvao, video samo mogući prvi čin, u kojem bi on uz pomoć armije stao na čelo Jugoslavije. Druge katastrofalne posledice on nije u stanju bio da uvidi, kao što ih nije video ni u pokušajima bolesno ambicioznog Mesića da što je moguće pre preuzme vlast u Hrvatskoj", piše Kadijević.
Govoreći o Mesiću, bivši ministar odbrane nekadašnje SFRJ navodi da on nije skrivao svoj otvoreno neprijateljski odnos prema Jugoslaviji, ističcući da je njegov glavni zadatak da razbije Jugoslaviju kao državu, "što je i najbolji dokaz aktivnog odnosa prema Jugoslaviji svih tih medjunarodnih i unutrašnjih snaga, koje su uporno predlagale Mesića na položaj predsednika predsedništva SFRJ".
Ilustrujući ličnost Mesića na položaju predsednika Predsedništva, Kadijević je naveo da on na toj dužnosti, koja podrazumeva i položaj Vrhovnog komandanta, "nije imao ni najblažu predstavu o toj funkciji i ništa nije pokušavao da nauči, već je svojim smešnim pokušajima da komanduje vojskom ličio na 'slona u staklenoj radnji', ne ustručavajući se da koristi laži, glumeći demokratu i leberala, a u šustini koristeći sva sredstva da bi došao na vlast".
Nekadašnji ambasador SAD u Beogradu Voren Cimerman ostaće upamćen kao čovek koji je znatno doprineo raspadu Jugoslavije i koji je umnogome odgovoran za prolivenu krv, uveren je Kadijević.
Kadijević je u tom izdanju ekskluzivno objavio "stenograme pet svojih razgovora" u Beogradu sa tadašnjim američkim ambasadorom i ocenio, pozivajući se posebno na razgovor iz aprila 1991. godine, da su "SAD, delimično zahvaljujući i ličnom doprinosu Cimermana, u potpunosti preuzele od Nemačke ulogu vodje i koordinatora raspada Jugoslavije kao jedinstvene države".
"Pogubna američka politika za Jugoslaviju nastavljena je do bombardovanja Srbije i Crne Gore i vojne okupacije", smatra Kadijević, koji je od maja 1988. godine do januara 1992. godine bio savezni sekretar za narodnu odbranu SFRJ i načelnik Štaba vrhovne komande oružanih snaga SFRJ. Kadijević takodje optužuje Cimermana da se starao da onemogući svaki njegov kontakt sa članovima američke administracije, pogotovo sa ministrom odbrane Dikom Čejnijem, sa kojim je želeo da priča o evropskoj bezbednosti i Jugoslaviji.
Cimerman se "očito trudio da sliku o stanju stvari u Jugoslaviji za američku administraciju stvara samo on svojim informacijama, koje su najčešće bile naručene i pripremljene pretežno van Jugoslavije", naveo je bivši ministar odbrane.
(Tanjug/MONDO)
