Pet godina od cunamija
Pet godina nakon smrtonosnog cunamija, džinovskog talasa u zoni Indijskog okeana, život u tom regionu se, uglavnom, normalizovao što potvrđuje i ovogodišnje veliko interesovanje stranih turista za odmor na sunčanim plažama Maldiva, Tajlanda, Sri Lanke, Sejšela.., koje su 26. decembra 2004. godine ličile na bojno polje sa hiljadama mrtvih.
Ostao je, međutim, strah od reprize te prirodne katastrofe, koja je odnela 226.000 ljudskih života i pričinila materijalnu štetu od više desetina milijardi dolara.
Rušilačke talase, visoke i više od 15 metara, izazvao je zemljotres jačine 9,5 stepeni Rihterove skale, sa epicentrom na dnu okeana, kod indonežanskog ostrva Sumatre, za koje su naučnici, nakon dodatnih istraživanje, utvrdili da je u području tektonske nestabilnosti, zbog čega je moguće očekivati i nove cunamije, nepredvidljive rezornosti.
Snaga udara od pre pet godina bila je 1.500 puta veće od udara atomske bombe bačene na japanski grad Hirošimu, krajem Drugog svetskog rata.
U najnovijim studijama o prirodnim katastrofama, nalaze se i saznanja da bi žrtve cunamija mogla biti i druga područja u svetu, među kojima je i gusto naseljna oblast Mediterana.
Iako je svet, osim velikog interesovanja za razmere tragedije u Aziji, odmah obećao i veliku pomoć, u pogođenim regionima i danas se mogu čuti prigovori da mnoga obećanja nisu ispunjena, zbog čega još ima razrušenih kuća i objekata, koji čekaju na potpunu obnovu.
Veliki broj naselja je potpuno uništen, zbog čega se odustalo od njihove obnove, desetine hiljada ljudi iz zone katastrofe su raseljene, uglavnom u predele dalje od morske obale.
Odmah posle decembarske katastrofe 2004. godine, UN su pokrenule akciju izgradnje sistema upozoravanja na cunami u regionu Indijskog okeana, gde je ta pojava najčešća.
Cilj je da se Pacifistički centar za cunami na Havajima, koji informacije o zemljotresima dobija iz SAD, i japanska Meteorološka agencija, direktno povežu sa što više lokalnih centara za obaveštavanje u zemljama pogođenim dzinovskim talašom pre pet godina, kako bi informacije o dolazećoj opasnosti mogle, najbrže moguće, da dođu do lokalnog stanovništva.
Brzo obaveštavanje i upozoravanje je osnovna svrha ovog poduhvata, jer cunami, koji je "zbir" više talasa dostiže brzinu i do 1.000 kilometara na sat, što je ravno brzini modernih aviona.
Direktor Centra na Havajima izjavio je da su oni, na osnovu podataka o zemljotresu, znali da će doći do razornog cunamija, ali o tome nisu mogli da obaveste zemlje u regionu koje su, kasnije, pretrpele najveću štetu, jer - nije bilo uspostavljene komunikacije. Obavestili su Australiju i neke druge regionalne centre, ali ne i zemlje koje su postali najveći stradalnici.
(Tanjug)
Ostao je, međutim, strah od reprize te prirodne katastrofe, koja je odnela 226.000 ljudskih života i pričinila materijalnu štetu od više desetina milijardi dolara.
Rušilačke talase, visoke i više od 15 metara, izazvao je zemljotres jačine 9,5 stepeni Rihterove skale, sa epicentrom na dnu okeana, kod indonežanskog ostrva Sumatre, za koje su naučnici, nakon dodatnih istraživanje, utvrdili da je u području tektonske nestabilnosti, zbog čega je moguće očekivati i nove cunamije, nepredvidljive rezornosti.
Snaga udara od pre pet godina bila je 1.500 puta veće od udara atomske bombe bačene na japanski grad Hirošimu, krajem Drugog svetskog rata.
U najnovijim studijama o prirodnim katastrofama, nalaze se i saznanja da bi žrtve cunamija mogla biti i druga područja u svetu, među kojima je i gusto naseljna oblast Mediterana.
Iako je svet, osim velikog interesovanja za razmere tragedije u Aziji, odmah obećao i veliku pomoć, u pogođenim regionima i danas se mogu čuti prigovori da mnoga obećanja nisu ispunjena, zbog čega još ima razrušenih kuća i objekata, koji čekaju na potpunu obnovu.
Veliki broj naselja je potpuno uništen, zbog čega se odustalo od njihove obnove, desetine hiljada ljudi iz zone katastrofe su raseljene, uglavnom u predele dalje od morske obale.
Odmah posle decembarske katastrofe 2004. godine, UN su pokrenule akciju izgradnje sistema upozoravanja na cunami u regionu Indijskog okeana, gde je ta pojava najčešća.
Cilj je da se Pacifistički centar za cunami na Havajima, koji informacije o zemljotresima dobija iz SAD, i japanska Meteorološka agencija, direktno povežu sa što više lokalnih centara za obaveštavanje u zemljama pogođenim dzinovskim talašom pre pet godina, kako bi informacije o dolazećoj opasnosti mogle, najbrže moguće, da dođu do lokalnog stanovništva.
Brzo obaveštavanje i upozoravanje je osnovna svrha ovog poduhvata, jer cunami, koji je "zbir" više talasa dostiže brzinu i do 1.000 kilometara na sat, što je ravno brzini modernih aviona.
Direktor Centra na Havajima izjavio je da su oni, na osnovu podataka o zemljotresu, znali da će doći do razornog cunamija, ali o tome nisu mogli da obaveste zemlje u regionu koje su, kasnije, pretrpele najveću štetu, jer - nije bilo uspostavljene komunikacije. Obavestili su Australiju i neke druge regionalne centre, ali ne i zemlje koje su postali najveći stradalnici.
(Tanjug)
Pridruži se MONDO zajednici.