Miroslav Ilić verovatno nije ni slutio koliko je bio dalekovid kada je otpevao legendarne stihove "Al' zavoleh devojku iz grada". Dalekovidost pesnika Dobrice Erića matematički su potvrdili najnoviji podaci Republičkog zavoda za statistiku. Brojke svedoče da svaki peti muškarac na selu od 30 do 34 godine ne može da nađe partnerku istog godišta jer u ruralnim krajevima živi čak 15.000 žena manje od muškaraca iste starosne dobi. Ovaj problem ima tek svaki 60. momak tih godin na asfaltu jer u radovima živo 4.000 žena više iste starosne dobi, piše u današnjem izdanju lista "Politika".

Više sreće nemaju ni seoski momci između 35 i 39 godina jer u ruralnim krajevima živi čak 12.000 žena, potencijalnih udavača tih godina, manje nego muškaraca koji bi mogli biti mladoženje. To znači da svaki pet momak te dobi ne može da nađe vršnjakinju za partnerku.

Tumačenjem ovih podataka seoskim momcima stasalim za ženidbu ne preostaje ništa drugo nego da nevestu potraže na asfaltu. Važi i obrnuto – žene u gradu imaju mnogo manje potencijalnih emotivnih partnera. Statistika, naime, svedoči da u gradu živi čak 5.000 žena više starosti od 30 do 34 godine i 4.000 žena više starosti od 34 do 39 godina.

Dr Goran Penev, naučni saradnik Centra za demografska istraživanja, ističe da decenijama u gradskim sredinama ima više žena, a u seoskim više muškaraca. Ova razlika je najizraženija kada su u pitanju osobe u četvrtoj deceniji života, kada se najčešće izlazi pred matičara jer najnoviji podaci govore da na selu živi 91.000 muškaraca i samo 76.000 žena od 30 do 34 godine. I kada je u pitanju sledeća starosna kategorija, brojke svedoče da na selu živi 89.000 muškaraca i svega 77.000 žena od 35 do 39 godina. Žene počinju da odlaze sa sela već nakon 15. godine, o čemu svedoči statistika da u ruralnim krajevima živi 77.000 žena i 87.000 muškaraca od 15 do 24 godine.

"Brojni su faktori koji utiču na to što ima manje žena u ruralnim sredinama. Kao prvo, žene su sklonije internim migracijama, one su te koje mnogo češće menjaju mesto prebivališta zbog udaje nego muškarci.

Drugi razlog migracija nežnije pola je obrazovanje, a treći zapošljavanje i tako je decenijama unazad. U prilog ovoj tezi govore i zvanične brojke Republičkog zavoda za statistiku, koje svedoče da je tokom protekle godine 122.193 osobe promenilo prebivalište, odnosno preselilo se iz jednog u drugo naselje na teritoriji Srbiji i promenu adrese prijavilo MUP-u. Polna statistika glasi da su žene te koje neuporedivo češće menjaju prebivalište, a uzroci njihovog preseljenja najčešće su emotivne prirode, odnosno udaja u drugom gradu. Naime, duplo više žena nego muškaraca promeni svoje mesto prebivališta između 25. i 34. godine, kao i između 15. i 24. godine", objašnjava dr Penev.

Sagovornik ovog lista dodaje da su muškarci skloniji prekograničnim ili međunarodnim migracijama, ali najnoviji trendovi svedoče da je sve veći udeo žena koje odlaze van granica Srbije. Naime, poslednji popis stanovništva pokazao je da su od 313.400 osoba – koje su članovi porodice prijavili da su emigrirali u inostranstvo – 146.000 žene.

"Žene se sve više sele, ne samo iz sela u grad, već i iz sela u inostranstvo i zato dolazi do tako velike disproporcije u broju žena i muškaraca na selu i u gradu. Imigraciona politika velikih useljeničkih zemalja kao što su SAD, Kanada i Australija, koje stimulišu useljavanje žena, takođe negativno utiče na demografsku strukturu društva. Broj 'uvezenih' nevesti ne menja bitno demografsku statistiku – Ukrajinke, Albanke i Rumunke atraktivne su samo za novinske natpise, ali ne utiču bitno na uravnoteženje polne strukture. U celoj Srbiji opada broj sklopljenih brakova, ali broj neoženjenih muškaraca posebno raste u seoskim sredinama. Rezultati poslednjeg popisa svedoče da od 188.000 neoženjenih muškaraca na selu, uzrasta od 30 do 39 godine, 75.000 njih ne nosi burmu, a od 167.000 žena u ruralnim krajevima svega 31.000 njih nije u braku", zaključuje dr Penev.