Niskokalorijski zaslađivači su dodaci hrani i piću, kao i farmaceutskim proizvodima sa malo ili apsolutno bez kalorija.
Koriste se za povećanje nivoa slatkoće hrane i pića, a najpoznatiji i najčešće korišćeni širom sveta su kalijum, aspartam, ciklamat, saharin, sukraloza i steviol.
Prvi niskokalorijski zaslađivač saharin 1879. godine otkrio je Konstantin Falberg, hemičar sa Univerziteta Džon Hopkins u Sjedinjenim Američkim Državama. Ovaj zaslađivač se posebno koristio za vreme nestašice šećera tokom Prvog svetskog rata. Iako se u nekim zemljama posle 1945. godine, kao dodatak za zaslađivanje bezalkoholnih pića koristila kombinacija sukroze i saharina, dijetalni i lajt napici su postali popularni tek početkom osamdesetih godina prošlog veka, kada je počeo da se koristi aspartam. U protekle tri decenije, prodaja niskokalorijskih bezalkoholnih pića u Evropi je porasla za više od 15 posto.
Biljka stevia se vekovima u Južnoj Americi koristila kao zaslađivač, ali je tek početkom dvadesetog veka postala poznata širom sveta. U Francuskoj su dva hemičara prvi put izolovala ekstrakte slatkih komponenti iz listova biljke, koji su odobreni za upotrebu danas.
Ciklamat je otkriven je 1937. godine na Univerzitetu Ilinojsa kao zaslađivač ciklamične kiseline i kalcijuma ili natrijum soli. Narednih decenija otkriveni su aspartam, 1965. godine od strane hemičara Džejmsa Šaltera, dok je sukralozu 1967. u Nemačkoj pronašao Karl Klaus.