SRBIJA JE BILA [PRVAK EVROPE] PRE 8 GODINA: Gde su i šta rade "zlatni orlići"? Jednog momka se SIGURNO ne sećate!

Kao da je bilo juče, a tome već ima ravno osam godina. Na današnji dan 2013. godine, omladinska reprezentacija Srbije postala je šampion Evrope.

Pobede nad Turskom i Gruzijom i remi sa Francuzima u grupi doneli su plasman u polufinale, gde je posle penal serije bila izbačena selekcija Portugala. Na kraju ponovo pobeda Srbije i gol Lukovića u 57. minutu za evropsku titulu "orlića".

Gde su sada tih 18 momaka koji su Srbiju vinuli na krov Evrope? Podsetite se tih momaka:

Jedan od junaka Srbije na tom turniru bio je Predrag Rajković, golman koji je odbranama u penal seriji protiv Portugala nagovestio veliku karijeru. Tada je bio 17-godišnjak iz redova Jagodine, a danas je golman francuskog Remsa. Traži ga šampion Lil, zbog čega se pominje čak i tužba FIFA, a Rajković je u međuvremenu postao prvak sveta 2015. u omladinskom uzrastu i ima 20 nastupa u A selekciji Srbije.

Njegov kolega na ovom turniru bio je Stefan Čupić, tada čuvar mreže OFK Beograda, a danas golman Olimpijakosa iz Nikozije. Čupić je nedavno bio meta Partizana posle odlaska Vladimira Stojkovića iz kluba, a tokom karijere je nastupao za Bačku, Sarpsborg iz Norveške, Voždovac i Ararat iz Jermenije. Sada je na Kipru.

Jedan od ključnih igrača Srbije u Litvaniji 2013. bio je i Miloš Veljković. Tada fudbaler Totenhema priključio se našim mlađim kategorijama kao jedan od igrača koji je rastao u dijaspori. Danas je deo reprezentacije Srbije i fudbaler Verdera, a za bundesligaša je u tom takmičenju nastupio čak 129 puta u prethodnih pet godina. I on je bio deo "zlatnih orlića" na Novom Zelandu 2015. kada smo postali prvaci sveta, ali i A reprezentacije na Svetskom prvenstvu u Rusiji.

Među defanzivcima u Litvaniji je bio i Slobodan Urošević, tada igrač Rada, a danas levi bek Partizana. Urošević je standardan među crno-belima, u koji je stigao iz Napretka. Bio je i kapiten selekcije Superlige Srbije koja je zimus nastupala u Dominikanskoj Republici.

Preostala trojica članova odbrane na koje je Drulović računao tog leta bili su Nikola Antić, Petar Golubović i Aleksandar Filipović.

Antić je bio čak i član Crvene zvezde 2014. godine ali se nije dugo zadržao, a posle nastupa u Jagodini i Vojvodini, od 2019. je igrač beloruskog Šahtjora iz Soligorska. Golubović je iz OFK Beograda 2014. otišao u Romu, ali je bio pozajmljivan u niželigaše Novaru, Pistojeze i Pizu, a od 2018. je u Belgiji gde igra za Kortrajk. Što se tiče Filipovića, on je posle Jagodine i godinu dana u Voždovcu, od 2018. igrač BATE Borisova.

Sredinu terena Srbije tada su činili igrači koji danas imaju sjajne karijere, ali i oni koji su pomalo zaboravljeni.

U ovu drugu kategoriju spadaju Milan Vojvodić i Marko Pavlovski.

Vojvodića verovatno i dalje pamte samo oni sa najpedantnijim pamćenjem. U to vreme bio igrač Spartaka, a posle Bačke, Silca iz Austrije i Sente, igrao je za Pobedu iz Prilepa i nemački Blaubojren.

U međuvremenu njegova karijera nije išla onako kako je bilo predviđano, pa je od 2019. je bio igrač Kozare iz Banatskog Velikog Sela, koja se danas takmiči u četvrtom rangu.

Marko Pavlovski je imao drugačiji put - posle osvajanja zlata otišao je kao veliki talenat u Porto, gde je bio igrač u B timu, a posle toga je nosio dres Splita, Voždovca, Varzima i Dinama iz Minska, da bi danas bio igrač litvanskog Riterijaija. Vratio se u zemlju u kojoj je postao prvak Evrope.

Karijere Sergeja Milinković-Savića (Lacio), Nemanje Maksimovića (Hetafe) i Mijata Gaćinovića (Hofenhajm) su nam dobro poznate i radi se o redovnim članovima "A" selekcije, a manje se zna o "krivudavim" putevima Andrije Lukovića i Dejana Melega, igrača koji su prvo odlazili u Holandiju. Obojica su u jednom trenutku takođe nastupali za Crvenu zvezdu.

Luković je menjao mnogo klubova nakon odlaska iz Rada u PSV, pa je igrao i za Voždovac i poljski Rakov, a pre nekoliko dana je iz portugalskog Famalikaa prešao u redove Belenseša. Podsetimo, on je bio strelac gola za titulu u nezaboravnom finalu u Marijampolju protiv Francuske, za koju su igrali Antoni Marsijal, Adrijen Rabio, Ejmerik Laport...

Sa druge strane, Dejan Meleg je posle neuspeha da se nametne u Zvezdi sada igrač Borca iz Banjaluke sa kojim je postao šampion Bosne i Hercegovine.

Svojevremeno je bio igrač Ajaksa...

ŠTO JE NAJAVIO, MITAR JE I OSTVARIO

Što se tiče napadača, Aleksandar Mitrović je već tada bio glavna zvezda tima. On je u Litvaniju otputovao kao igrač koji je već debitovao za A selekciju u kvalifikacijama za Mundijal, a bio je i igrač Partizana. Posle odličnog turnira je otišao u Anderleht, potom Njukasl i Fulam, da bi 2021. postao najbolji strelac u istoriji reprezentacije.

A još nije proslavio ni 27. rođendan!

Uz njega su bili Aleksandar Čavrić, Uroš Đurđević i Ognjen Ožegović. Samo prvi navedeni među njima nije nastupao za Partizan, već je posle OFK Beograda otišao u belgijski Genk, potom danski Arhus, a već pet godina je igrač Slovana iz Bratislave. Upisao je i 23 nastupa za mladu reprezentaciju.

Što se tiče Đurđevića, napadač Sportinga iz Hihona je danas reprezentativac Crne Gore.

Srbiju je predstavljao na jednom Evropskom prvenstvu za igrače do 21 godine, ali je zbog nepozivanja u A tim rešio da zaigra za Crnogorce. Već ima veliko iskustvo, jer je posle igranja za Rad nastupao za Vitese, Palermo, u Partizanu je osvojio duplu krunu, a onda je nosio i dres Olimpijakosa.

I na kraju - OgnjenOžegović. Tada napadač Crvene zvezde promenio je pregršt klubova u ovih osam godina. Igrao je za Rad, Jagodinu, Borac, Vojvodinu, Čangčun, Čukarički, Partizan, ruski Arsenal, nemački Darmštat, da bi od prošlog leta bio igrač turske Adane.

Bio je i mladi reprezentativac, za koju je postigao šest golova, ali svakako "hajlajt" njegove dosadašnje karijere definitivno ostaje istorijski uspeh "orlića" u Litvaniji, koji je bio velika odskočna daska za novu generaciju fudbalera koji su danas među liderima u "A" selekciji.