Malo je trenera koji su kroz istoriju sedeli na klupama i Partizana i Crvene zvezde, najvećih protivnika u bogatom rivalstvu kojim se Beograd već decenijama diči. Kada se u priču doda i klupa slavnog OFK Beograda, po mnogima petog najboljeg kluba bivše Jugoslavije, ostaje samo jedan čovek - fudbalski stručnjak tragične životne sudbine, Gojko Zec!

Nekadašnji fudbaler Voždovačkog veoma je rano prekinuo igračku karijeru i već sa 34 godine, 1969, stekao priliku da vodi "Romantičare" sa Karaburme, u kojem su bili Ilija Petković, Dragoslav Stepanović, Petar Borota... Potom je već 1970. postao trener Partizana, zatim u dva navrata bio šef struke u Crvenoj zvezdi, od 1976. do 1978. i od 1983. do 1986. i dva puta osvajao šampionsku titulu. Vodio je još banjalučki Borac, Vojvodinu, Rijeku, subotički Spartak, a u inostranstvu je radio u Grčkoj, Ujedinjenim Arapskim Emiratima i Angoli, gde je i izgubio život tokom puča 1995. godine. Njegova smrt i danas je obavijena velom misterije...

Gojko Zec ubijen je 3. novembra 1995. godine u glavnom gradu Luandi, u svojoj hotelskoj sobi, dok je planirao put za Jugoslaviju. Ugušen je maramom, a istraga o ubistvu nije donela nikakve rezultate - niti o ubicama, niti o naručiocima ubistva legendarnog jugoslovenskog stručnjaka koji je sa ekipom Petro Atletiko osvojio dve šampionske titule, tri Kupa Angole i dva Superkupa.

Tomislav Mihajlovic Nekadašnji trener Crvene zvezde, Partizana, OFK Beograda, Vojvodine...

Kao jedan od motiva tog zločina navodi se pljačka, dok drugi nema nikakve veze sa finansijskim statusom jugoslovenskog stručnjaka. Devedesete godine u Angoli bile su izuzetno teške za belce - rasna mržnja bila je prisutna na svakom koraku, a navodno je njegova smrt povezana sa ubistvima još 11 belaca u isto vreme. Zbog opšteg haosa koji je trajao u zemlji, lokalne vlasti se nisu previše bavile ubistvom Gojka Zeca, iako je on bio veoma uticajna ličnost za sport u ovoj afričkoj državi. Iz Jugoslavije je stigao kao prestižni stručnjak, izgrađenog imena sa velikom "težinom".

Zec je bio navijač Crvene zvezde, ali i surovi profesionalac - kao mlad je dobio priliku u OFK Beogradu, sa Partizanom je bio jesenji prvak, a sa Zvezdom dvostruki šampion Jugoslavije. Tokom bogate karijere trenirao je neka od najvećih imena u istoriji fudbala na ovom području. Radio je sa Draganom Džajićem, Vladimirom Petrovićem Pižonom, Duletom Savićem, Ivanom Ćurkovićem, Momčilom Vukotićem, Slobodanom Santračem... Kao već iskusan trener stigao je u Afriku, gde je ubijen mesec i po dana nakon 60 rođendana.

Zvanično, građanski rat u Angoli trajao je više od 26 godina! Počeo je još davne 1975. godine, završio se tek 2002. godine, a tokom turbulentnih devedesetih su u sukob bile umešane i svetske sile. Dešavanja u Angoli zanimala su veći deo Evrope pa su tako pregovori dve strane uglavnom vođeni u Portugalu, SAD su bile veoma uključene u sukob, a Kuba je čak i slala ljude na teren kako bi imala uvid u kompleksnu situaciju.

Tokom većeg dela rata obe strane su se naoružavale savremenom opremom - uglavnom polovnom i to kupljenom iz bivših republika Sovjetskog saveza, pojedinih azijskih država među kojima je čak i Severna Koreja, ali i evropskih zemalja poput Češke, Slovačke i drugih. Tokom rata je čak 4.300.000 stanovnika Angole interno raseljeno, a Ujedinjene nacije su 2003. godine saopštile katastrofalne podatke - oko 80 odsto stanovnika zemlje nije imalo pristup adekvatnom lečenju, 60 odsto nije moglo da dođe do pijaće vode, a za 30 odsto novorođenčadi se pretpostavljalo da će preminuti pre pete godine života. Stanovnici Angole i danas ginu zbog nagaznih mina i drugog oružja koje je postavljeno tokom građanskog rata.

Zabranjeno preuzimanje dela ili čitavog teksta i/ili foto/videa, bez navođenja i linkovanja izvora i autora, a u skladu sa odredbama WMG uslova korišćenja i propisima Zakona o javnom informisanju i medijima.

BONUS VIDEO:

Kurir Zvezdan Terzić vanredna konferencija

(MONDO - D.N.)