Pokojni srpski i jugoslovenski košarkaš, Trajko Rajković, preminuo je u maju 1970. godine samo nekoliko dana nakon što je sa saigračima postao prvak sveta na kultnom prvenstvu u Ljubljani.
Centar iz Leskovca, visok 210 centimetara, preminuo je u 33. godini 27. maja, dan nakon što je dao intervju "Politici", a tri dana nakon što je bio član prve generacije naše košarke koja je postala šampion sveta. Dogodilo se to u čuvenoj dvorani "Tivoli" u Ljubljani, u kojoj je ekipa na čelu sa kapitenom Ivom Daneuom podigla trofej i odigrala poslednji meč protiv Sovjetskog saveza.
Spletom okolnosti, taj meč nije imao takmičarski značaj za Jugoslaviju, jer su izabranici Ranka Žeravice odlučujućom pobedom protiv Sjedinjenih Država već osvojili prvu titulu prvaka sveta jugoslovenske košarke. Trajko Rajković je Sovjetima ubacio 14 poena i ispostavilo se da su to bili i njegovi poslednji koševi u karijeri.
Rođen u Leskovcu, 7. decembra 1937. godine, Rajković je visinom bio predodređen za košarku, u kojoj se proslavio nastupajući u zlatnoj eri OKK Beograda, kao član generacije koju je predvodio Radivoj Korać. Spletom tragičnih okolnosti, Korać je poginuo godinu pre Rajkovića i sahranjeni su u neposrednoj blizi u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.
Kao član trostrukog prvaka Jugoslavije, koga su predvodili treneri Borislav Bora Stanković i profesor Aleksandar Aca Nikolić, Rajković je postao reprezentativac 1963. godine i nosio je dres Jugoslavije do prerane, tragične smrti. Prema pisanju medija, kapiten Daneu tvrdio je da se Trajko žalio na bol u grudima i tokom turnira, a kao razlog smrti navedena je "srčana mana".
Dok su svi slavili veliki uspeh u Ljubljan, u programu uživo državne televizije je Stane Dolanc, sekretar Izvršnog biroa Predsedništva SFRJ i oduševljeno izjavio "Ovu medalju posvećujemo drugu Titu za rođendan". Za to vreme trajalo je veliko slavlje svuda oko njega na parketu a neki košarkaši su jedva stajali i pričali od umora, poput Peta Skansia. Samo tri dana kasnije, generacija koja je upravo ispisala istoriju ostala je bez jednog od svojih stubova. U međuvremenu je Josip Broz Tito poslao avion po košarkaše, kojima je poklonio i zlatne satove "Šafhauzen" u znak zahvalnosti za uspeh.
Trajko Rajković imao je samo 32 i po godine. Igrao je za Železničar iz Beograda, OKK Beograd, italijanski Fargas Livorno i Noaleks Veneciju, kao i za OKK Beograd. Sa reprezentacijom je bio srebrni na Olimpijskim igrama u Meksiku 1968, srebrni na Svetskom prvenstvu u Riju 1973, kao i zlatni na Svetskom prvenstvu 1970. Takođe, imao je i tri medalje sa Eurobasketa - bronzu iz Poljske 1963, kao i srebro iz Sovjetskog saveza 1965. i Italije 1969.
U njegovim biografijama naveden je i još jedan potresan detalj, da je dan pre smrti posetio redakciju "Politike" i dao intervju u kojem je govorio o suzama radosnicama, o oproštaju od reprezentacije, o tome kakve će uspomene preneti svom sinu i porodici... Njegov unuk Viktor, rođen je u Americi krajem 2000. godine i poput svog dede igra košarku na koledžu Sijetl Redhouks.
Bonus video: Žarko Paspalj u Mondo podkastu "Priča za medalju"