Danas se navršava 15 godina od smrti srpskog književnika Borislava Mihajlovića Mihiza.
Mihiz je bio pesnik, književni kritičar, dramski pisac, urednik u izdavaštvu, dramaturg, kao i jedan od osnivača beogradskog Ateljea 212.
Rođen je u Irigu u svešteničkoj porodici, što je izgleda ozbiljno uticalo na oblikovanje njegove ličnosti. Završio je Karlovačku gimnaziju i Filozofski fakultet u Beogradu.
Posle diplomiranja radio je najpre kao asistent u Muzeju Vuka i Dositeja u Beogradu, a potom kao upravnik Biblioteke Matice srpske u Novom Sadu i urednik Matičinih izdanja. Bio je i urednik u beogradskoj "Prosveti", a neko vreme i kao dramaturg u Avala filmu.
Prvu knjigu "Pesme" objavio je 1947. godine, još kao student. Kasnije je objavio knjige: "Ogledi" (1951), "Od istog čitaoca" (1956), "Književni razgovori"(1971), "Portreti" (1988), "Autobiografija o drugima I-II" (1990-93) i "Kazivanja i ukazivanja" (1994).
Autor je dramskih tekstova "Banović Strahinja", "Komandant Sajler", "Kraljević Marko", "Optuženi Pera Todorović". Dramatizovao je dela Leonida Leonova (Lopov), Meše Selimovića (Derviš i smrt), Radoja Domanovića (Stradija) i Branislava Nušića (Autobiografija).
Mihiz je devedesetih godina bio narodni poslanik, na listi opozicionog Deposa. Bio je dosledno opozicino orjentisan odmah posle Drugog svetskog rata. U skromnom stanu koji je delio sa grupom ljudi sličnih uverenja na adresi Simina 9a bio je jedan od najaktivnijih mladih intelektualaca koji su u raspravama na svojevrsnom slobodnom univerzitetu okupljali tadašnju antititoističku opoziciju.
Posle njegove smrti ustanovljena je nagrada za dramsko stvaralaštvo "Borislav Mihajlović Mihiz". Nagradu od 2005. godine, dodeljuju Fond koji nosi njegovo ime i Srpska čitaonica Irig pod pokroviteljstvom Vlade AP Vojvodine i Ministarstva kulture Srbije. Jedna ulica u Beogradu, na Dorćolu, nosi Mihizovo ime.
(Tanjug)
Rođen je u Irigu u svešteničkoj porodici, što je izgleda ozbiljno uticalo na oblikovanje njegove ličnosti. Završio je Karlovačku gimnaziju i Filozofski fakultet u Beogradu.
Posle diplomiranja radio je najpre kao asistent u Muzeju Vuka i Dositeja u Beogradu, a potom kao upravnik Biblioteke Matice srpske u Novom Sadu i urednik Matičinih izdanja. Bio je i urednik u beogradskoj "Prosveti", a neko vreme i kao dramaturg u Avala filmu.
Prvu knjigu "Pesme" objavio je 1947. godine, još kao student. Kasnije je objavio knjige: "Ogledi" (1951), "Od istog čitaoca" (1956), "Književni razgovori"(1971), "Portreti" (1988), "Autobiografija o drugima I-II" (1990-93) i "Kazivanja i ukazivanja" (1994).
Autor je dramskih tekstova "Banović Strahinja", "Komandant Sajler", "Kraljević Marko", "Optuženi Pera Todorović". Dramatizovao je dela Leonida Leonova (Lopov), Meše Selimovića (Derviš i smrt), Radoja Domanovića (Stradija) i Branislava Nušića (Autobiografija).
Mihiz je devedesetih godina bio narodni poslanik, na listi opozicionog Deposa. Bio je dosledno opozicino orjentisan odmah posle Drugog svetskog rata. U skromnom stanu koji je delio sa grupom ljudi sličnih uverenja na adresi Simina 9a bio je jedan od najaktivnijih mladih intelektualaca koji su u raspravama na svojevrsnom slobodnom univerzitetu okupljali tadašnju antititoističku opoziciju.
Posle njegove smrti ustanovljena je nagrada za dramsko stvaralaštvo "Borislav Mihajlović Mihiz". Nagradu od 2005. godine, dodeljuju Fond koji nosi njegovo ime i Srpska čitaonica Irig pod pokroviteljstvom Vlade AP Vojvodine i Ministarstva kulture Srbije. Jedna ulica u Beogradu, na Dorćolu, nosi Mihizovo ime.
(Tanjug)
