Na današnji dan pre sto godina, svet je upoznao "skitnicu". Ovim povodom, upoznajmo čoveka iza prevelikog kostima i smešnog polucilindra i podsetimo se njegovih blistavih momenata.
Ser Čarls Spenser Čaplin, rođen 16. aprila 1889. godine u Londonu, smatra se jednim od najvećih komičara svih vremena. Mimika, pantomima, improvizacija, uz onaj smešni cilindar sa početka teksta, učinili su ga ikonom nemog filma čijim glumačkim bravurama se i danas smejemo.
Glumac, režiser i kompozitor je osvojio Oskara za najbolju muziku za film "Svetlosti pozornice" (1973) i dva počasna Oskara, a njegovim najpoznatijim ostvarenjem se smatra film "Veliki diktator" (1940).
Američki filmski institut ga je uvrstio među deset najvećih glumaca dvadesetog veka, a lik skitnice je, nažalost, građen i po ugledu na njegovu tužnu životnu priču.
Čaplinovo detinjstvo obeležila je nemaština zbog koje je bio primoran da radi i pre nego što je napunio devet godina. Rastao je bez oca, a majka mu je smeštena u mentalnu instituciju kada je imao 14 godina
Nakon nekoliko godina provedenih u kući oca kojeg je "jedva poznavao", a onda i u domu za nezbrinutu decu, Čarli postaje član dečije pozorišne trupe u kojoj je imao tek nekoliko sporednih uloga. Ubrzo postaje glumac kompanije "Keyston" koja je organizovala pozorišne predstave, i uz pomoć koje je otišao u Ameriku gde je 1914. godine snimio svoja prva dva nema filma - "Making a Living" и "Kid Auto Races at Venice".
U ovim filmovima je otkrio lika koji će ga pratiti do kraja života - skitnicu obučenu u vrećaste pantalone sa smešnim cilindrom i prevelikim cipelama...
Usledeo je vrtoglavi uspeh i još 20 filmova, a onda je postao nezavisni filmski umetnik, osnovao je sopstvenu filmsku kompaniju "United artists" u kojoj je radio kao glumac, producent, režiser i scenarista.
Prvi dugometražni film koji je snimio za svoju kompaniju je film "Mala lutalica" iz 1921. godine. Usledeli su "Zlatna groznica", "Svetla velegrada", "Moderna vremena".
Podsetite se kultne scene iz filma "Zlatna groznica" u kojoj jede cipelu.
Na kraju Drugog svetskog rata, Čaplin snima svoj prvi ton film - "Veliki diktator" (1945) u kojem je ismevao Adolfa Hitlera i nakon kojeg je njegova slava počela da bledi zbog optužbi da širi ideju komunizma.
Osim optužbe da širi ideje komunizma, optužen je i za ismevanje američkih političara, pa mu je tokom pedesetih godina prošlog veka zabranjen povratak u Ameriku iz Evrope. Njegov film "Kralj Njujorka" bio je zabranjen u Americi do 1973. godine (više od 15 godina), ali je te '73. ipak pozvan u Ameriku da primi svog drugog Oskara.
Kraljica Elizabeta II mu je 1975. godine dodelila titulu viteza, kao jednom od najzaslužnijih građana zemlje.
Preminuo je u snu 25. decembra 1977. godine u Švajcarskoj gde je živeo dvadeset godina. Iza sebe je ostavio desetoro dece iz četiri braka sa suprugama koje su bile i po 30 godina mlađe od njega.
Pogledajte trenutak kada je primio počasnog Oskara.
Povodom stogodišnjice od Čaplinovog pojavljivanja na velikom platnu, u Italiji je objavljen njegov jedini roman - "Footlights", urađen na osnovu beleški pronađenih u ličnoj arhivi legendarnog Čaplina.
Napisan 1948. godine, priča romana "Footlights" poklapa se sa pričom iz Čaplinovog klasika "Svetla pozornice" iz 1952. u kojem ostareli, zaboravljeni klovn Kalvero nalazi novi smisao života kada upoznaje mladu plesačicu.
"Svetla pozornice" je po mnogo čemu autobiografski film jer omogućava Čaplinu da se sa dozom gorčine osvrne na vlastiti život, na zalasku umetničke karijere.
Roman "Footlights" je, prema onima koji su učestvovali u njegovom izdanju, još mračniji. Kalverov strah od publike je daleko prisutniji u knjizi nego u filmu. Roman je napisan u periodu kada je bio optuživan za antiameričke aktivnosti i komunističke sklonosti. Oba dela, film i knjiga, označavaju Čaplinovo opraštanje od čuvenog komičnog protagoniste kog je tumačio u mnogim kultnim nemim ostvarenjima.
