Tog 24. aprila 1985. godine cela bivša Jugoslavija bila je uz sarajevski Željezničar.

Igrao je "Željo" revanš polufinala Kupa UEFA i bio je nadomak istorijskog uspeha u finale tog takmičenja (sada se ono zove Liga Evrope) i dvoboja sa madridskim Realom.

Ali, stao je na dva minuta od slave!

Trener Željezničara tada je bio Ivica Osim, legendarni "Štraus sa Grbavice", a "Željo" je igrao sajajn fudbal. Do polufinala izbacio je bugarski Sliven (ukupno 5:2), švajcarski Sion (ukupno 3:2), Dinamo iz Minska (3:1), a u polufinalu se namerio na mađarski Videoton, koji je na tom putu, između ostalih, nadigrao i beogradski Partizan (ukupno 5:2), a potom i slavni Mančester junajted.

Videoton je u prvom meču polufinala Kupa UEFA pobedio Željezničar 3:1 (strelac za sarajevski klub bio je Haris Škoro).

Videovideoton - željo 3:1


Sarajlije su naoštrene dočekale mađarskog predstavnika. "Grbavica" je bila puna, a Jugoslavija prikovana uz male ekrane.

Golovima dvojice Edina - Bahtića i Ćurića, Željo je imao rezultat za finale. Do kraja utakmice ostalo je 17 minuta. Imao je još niz sjajnih šansi tokom meča da napuni Videoton. Ali, onda je usledilo ono nepisano fudbalsko pravilo: ako ne daš gol(ove) - bićeš kažnjen.

Nažalost, igrača, sručnog štaba, navijača Željezničara dva minuta pre kraja utakmice, Videoton je dao gol iz lepe akcije. Lopta je prebačena do Jozefa Čuhaja, koji je uleteo u šesnaesterac, šutnuo i pogodio.

Da sve bude još gore po Željezničar, gol za Videton dao je bek!

Kakav tuš! Kakav šok!

Videoželjo - videoton 2:1

Mađarski mediji prisetili su se danas ove utakmice i pozvali su Čuhaja za izjavu, komentar, tri decenije kasnije:

"Iako je prošplo mnogo godina, sećam se te utakmice i tog gola kao danas. Željezničar je imao odličan tim. Ali, mislim da su prerano počeli da slave i to im se osvetilo. Čim su dali drugi gol, pomislili su da je sve gotovo. Imao je Željezničar još prilika, ali videlo se da su se opustili. Mi smo u tih poslednjih deset minuta krenuli silovito, bez straha, jer nismo imali šta da izgubimo".

Bila je to jedna od najtužnijih evropskih utakmica nekog kluba iz bivše Jugoslavije.

Prisetimo se tadašnje generacije Željezničara:

Dragan Škrba, Mirsad Baljić, Josip Čilić, Branislav Berjan, Refik Šabanadžović, Vlado Komšić, Mehmed Baždarević, Zoran Samardžija, Edin Ćurić, Edin Bahtić, Radmilo Mihajlović, Haris Škoro, Vlado Čapljić, Nikola Nikić, Milomir Odović...