Motivi kao i izvršioci ovog zločina i dalje nisu poznati.
Ubistva na beogradskom asfaltu tokom devedesetih godina bila su maltene "kao dobar dan". Nažalost, novinske stupce ispunjavali su detalji o mafijaškim obračunima, pucnjavama i neredima koji su tih godina "procvetali".
Najzvučnije ubistvo, koje je i pokrenulo lavinu nemilih događaja na srpskoj kriminalnoj sceni, desilo se 24. marta 1990. godine u ozloglašenom beogradskom klubu "Nana", a stradao je tridesettrogodišnji mladić i "žestoki momak" Andrija Laki Lakonić.
Kao i većina ubistava koja su usledila u deceniji koja je predstojala, ni ovo do današnjeg dana nije razjašnjeno. Štaviše, obavijeno je velom misterije s obzirom da postoje različite teorije, kao i činjenice da su akteri ovog ubistva i sami kasnije izgubili glave.
Ko je bio Andrija Lakonić?
Laki, kako su ga zvali, važio je za žestokog momka beogradskog asfalta. Trenirao je boks, izazivao je svojevrstan vid strahopoštovanja kod drugih i kretao se u društvu velikih kriminalnih faca tog vremena. Bio je nerazdvojan sa Darkom Ašaninom kao i Veselinom Vukotićem.
Pored toga što je učestvovao u kriminalnim poslovima u Srbiji, Lakonić je obavljao određene prljave poslove za državu, a upravo je sa gorepomenutom dvojicom za Službu državne bezbednosti (SDB) eliminisao ljude koji su označeni kao teroristi i protivnici tadašnje države.
Ubistvo među prijateljima
Kobne večeri 24. marta, Lakonić je sa Ašaninom i Vukotićem došao u klub "Nana" na Senjaku i seli su u VIP separe sa devojkama. U jednom trenutku, u separeu je došlo do svađe nakon čega su usledili i pucnji posle kojih je Lakonić ostao mrtav na podu.
Već sutradan, Darko Ašanin se predao policiji.
Ipak, sumnju da je Ašanin izvršio ovo ubistvo govori i podatak da je tadašnji policijski inspektor Miroslav Bižić Biža, koji je uživao veliki ugled kako među kolegama tako i među kriminalcima, osuđen na uslovnu kaznu posle koje je i sklonjen iz službe, nakon što se ustanovilo da je pomogao Veselinu Vukotiću nakon ubistva da pobegne iz zemlje.
Ašanin je oslobođen optužbi, a izdat je nalog za hapšenje Vukotića, međutim on nikada nije odgovarao za ovaj slučaj.
Ubistvo Envera Hadrija
Samo mesec dana pre nego što je Lakonić ubijen, u Briselu je likvidiran Enver Hadri, predsednik Komiteta za zaštitu ljudskih prava Albanaca, organizacije koja je radila na skupljanju podataka o zločinima nad albanskim stanovništvom na Kosovu i Metohiji, ali i članu tajne albanske organizacije Rezistenca Kombëtare e Shqiptarëve të Kosovës koja se zalagala za odcepljenje Kosova od Jugoslavije i prisajedinjavanje Albaniji.
Njega su sačekali meci na ulici u Briselu desetak dana pre nego što je trebalo da iznese svoj poslednji izveštaj o ubistvima izvesnog broja Albanaca.
Darko Ašanin je, kada se predao policiji posle Lakonićeve smrti, predao i svoj pištolj za koji je kasnije utvrđeno da je iz njega pucano na Hadrija, a upravo ubistvo ovog Albanca se pominje i kao mogući razlog Lakijevog ubistva.
Naime, iz više izvora se razvila opravdana sumnja da su upravo ova trojica (Lakonić, Ašanin i Vukotić), koji i jesu radili kao plaćene ubice za državu, ubili Hadrija. Svedoci su potvrdili da su u automobilu iz kog je pucano bila tri muškarca, (mada se u nekim izvorima pominje i četvrti za kog se veruje da je bio Andrija Drašković što nikada nije potvrđeno).
Kristijan Golubović je, kada je uhapšen zbog pljački u Nemačkoj, ne bi li dobio kraćzu kaznu navodno rekao kako su ova dvojica umešana u to ubistvo, da bi tu priču kasnije potvrdila i Ašaninova bivša supruga Marion Kruger, koja je istakla da je Lakonić upravljao vozilom a Vukotić pucao.
Druga verzija motiva za ubistvo
Druga verzija priče razlikuje se od prve po tome što je, navodno, razlog svađe bila određena devojka, a Lakonić je, prema toj priči, ubijen sa dva metka i to iz različitog oružja - pištolja "Valter PPK" i revolvera "American Arms".
(Mondo)