Iako je tokom proteklih decenija u Srbiji došlo do značajnog pomaka u obrazovnoj strukturi, ipak 7,7 odsto stanovnika nema ni osnovno obrazovanje.
Prema podacima još relevantnog popisa stanovništva iz 2002. godine, osnovno obrazovanje ima 23,9 odsto stanovništva, osobe koje nisu završila osnovnu školu čine 7,7 odsto, dok više i visoko obrazovanje ima 11 odsto stanovništva.
Srbiji sa završenom srednjom školom živi 41,1 odsto stanovnika.
Kada je u pitanju povezanost udela visoko obrazovanih sa ekonomskim razvojem zemlje, ministar prosvete i nauke Žarko Obradović ističe da je cilj da u Srbiji postoji veći broj visoko obrazovanih ljudi kako bi bolje povezali sa predstavnicima privrednog sektora čime bi se otvorila nova radna mesta, podstakao razvoj proizvodnje...
"Strateški cilj je da se unapredi stanje ekonomije, poveća broj visoko obrazovanih ljudi i ostvari spoj privrede i znanja", kazao je Obradović Tanjugu.
On je podsetio da prema podacima poslednjeg popisa stanovništva obrazovna struktura stanovništva nije dobra budući da u drugim zemljama ima više stanovništva sa visokim obrazovanjem.
On smatra da je ulaganje u obrazovanje uslov napretka Srbije , ali da, međutim, postoje i oni koji ne vide značaj ulaganja jer ne daje brzo rezultate. Takođe je podsetio da postoji veliki broj onih koji su nepismeni na početku 21. veka, te da ima nedovoljno obrazovanih, odnosno malo visoko obrazovanih u Srbiji.
Obradović je naveo da su studenti beogradskog Univerziteta poslednjih meseci postigli dobre rezultate na brojnim takmičenjima i da je u razgovoru sa njima primetio da žele da se više povežu sa privredom.
"Ljudi iz privredog sektora su pomalo nepoverljivi prema ulaganju i oni traže gotov proizvod, svršenog studenta, a manji je broj onih koji su spremni da promovišu neku mladu ekipu, ulože u njih i iz te ekipe izabere najbolje", zaključio je ministar prosvete.
Istraživanje pismenosti je prvi put uključeno u popis stanovništva daleke 1866. godine, a rezultati su pokazali izuzetno nizak nivo pismenosti u Kraljevini Srbiji jer je te godine registrovano samo 4,2 odsto pismenog stanovništva.
Prema podacima popisa iz 1953. godine, četvrtina stanovništva starih 10 i više godina nije bila pismena. Veliki broj nepismenih osoba u Srbiji nakon Drugog svetskog rata posledica je niskog društveno-ekonomskog razvoja zemlje, pokazuju podaci Republičkog zavoda za statistiku.
Međutim, zahvaljujući uvođenju obaveznog osmogodišnjeg školovanja, kao i organizovanju kurseva za opismenjavanje odraslog stanovništva, učešće nepismenih lica je smanjeno.
Tako drugu polovinu 20. veka karakteriše konstantno smanjenje učešća nepismenih, a rezultati popisa 2002. godine ukazuju na to da se pomenuti trend nastavlja.
U 2002. godini učešće nepismenih je iznosilo 3,45 odsto, za razliku od 1991. godine u kojoj je učešće nepismenih među stanovništvom uzrasta 10 i više godina iznosilo 6,10 procenata.
Značajne razlike u pogledu zastupljenosti nepismenih lica uočene su između gradskih i ostalih naselja.
Prema rezultatima popisa 2002. godine učešće nepismenih u gradskim naseljima je iznosilo 1,55, dok je u ostalim naseljima njihovo učešće iznosilo skoro šest odsto.
U Srbiji postoji izrazita razlika u pogledu nivoa pismenosti između muškog i ženskog stanovništva.
Prema rezultatima popisa 1953. godine udeo nepismenih žena iznosio je 37 odsto, a nepismenih muškaraca 11,6 odsto.
Tokom proteklih decenija došlo je do značajnog pomaka u obrazovnom nivou stanovništva Republike Srbije pa je tako smanjeno učešće lica bez školske spreme i s nepotpunom osnovnom školom, dok je učešće lica sa osnovnim, srednjim, višim i visokim obrazovanjem povećano.
Smanjivanje nepismenosti odvijalo se kod oba pola, ali je bilo znatno intenzivnije kod muškog dela populacije. Tako je u 2002. godini registrovano 5,7 odsto nepismenih žena i 1,1 odsto nepismenih muškaraca.
Zabeleženo je da je nepismenost, odnosno udeo onih koji ne znaju ni da čitaju ni da pišu najzastupljenija među stanovništvom starim 65 i više godina.
Od ukupnog broja nepismenih osoba u Srbiji 2002. godine, čak 74,2 odsto je staro 65 i više godina, dok, s druge strane, mladi uzrasta 15-19 godina čine 1,4 odsto od ukupnog broja nepismenih.
Značajne razlike u pogledu visine učešća nepismenih zabeležene su i među pripadnicima različitih etničkih grupa.
U 2002. godini, udeo nepismenih Srba starih 10 i više godina iznosi 3,35 odsto, a među stanovništvom mađarske, slovačke, rusinske nacionalnosti, problem nepismenosti skoro da ne postoji.
Sa druge strane, među Romima i Vlasima učešće nepismenih je veliko. Prema rezultatima popisa iz 2002. godine, svaki peti Rom starosti 10 i više godina je nepismen, dok je učešće nepismenih Vlaha 10,5 odsto.
Na Međunarodni dan pismenosti, 8. septembra prošle godine objavljeno je da u Srbiji ima 1,3 miliona nepismenih ili ljudi koji nemaju osnovnu školu, a da ih u svetu ukupno ima oko 862 miliona.
Podaci UNESKA iz 2006. godine govore da 75 odsto nepismenih stanovnika živi u podsaharskim zemljama, gde ženska deca uopšte ne idu u školu, a slede jugozapadna i istočna Azija i arapske zemlje.
(Tanjug)
Srbiji sa završenom srednjom školom živi 41,1 odsto stanovnika.
Kada je u pitanju povezanost udela visoko obrazovanih sa ekonomskim razvojem zemlje, ministar prosvete i nauke Žarko Obradović ističe da je cilj da u Srbiji postoji veći broj visoko obrazovanih ljudi kako bi bolje povezali sa predstavnicima privrednog sektora čime bi se otvorila nova radna mesta, podstakao razvoj proizvodnje...
"Strateški cilj je da se unapredi stanje ekonomije, poveća broj visoko obrazovanih ljudi i ostvari spoj privrede i znanja", kazao je Obradović Tanjugu.
On je podsetio da prema podacima poslednjeg popisa stanovništva obrazovna struktura stanovništva nije dobra budući da u drugim zemljama ima više stanovništva sa visokim obrazovanjem.
On smatra da je ulaganje u obrazovanje uslov napretka Srbije , ali da, međutim, postoje i oni koji ne vide značaj ulaganja jer ne daje brzo rezultate. Takođe je podsetio da postoji veliki broj onih koji su nepismeni na početku 21. veka, te da ima nedovoljno obrazovanih, odnosno malo visoko obrazovanih u Srbiji.
Obradović je naveo da su studenti beogradskog Univerziteta poslednjih meseci postigli dobre rezultate na brojnim takmičenjima i da je u razgovoru sa njima primetio da žele da se više povežu sa privredom.
"Ljudi iz privredog sektora su pomalo nepoverljivi prema ulaganju i oni traže gotov proizvod, svršenog studenta, a manji je broj onih koji su spremni da promovišu neku mladu ekipu, ulože u njih i iz te ekipe izabere najbolje", zaključio je ministar prosvete.
Istraživanje pismenosti je prvi put uključeno u popis stanovništva daleke 1866. godine, a rezultati su pokazali izuzetno nizak nivo pismenosti u Kraljevini Srbiji jer je te godine registrovano samo 4,2 odsto pismenog stanovništva.
Prema podacima popisa iz 1953. godine, četvrtina stanovništva starih 10 i više godina nije bila pismena. Veliki broj nepismenih osoba u Srbiji nakon Drugog svetskog rata posledica je niskog društveno-ekonomskog razvoja zemlje, pokazuju podaci Republičkog zavoda za statistiku.
Međutim, zahvaljujući uvođenju obaveznog osmogodišnjeg školovanja, kao i organizovanju kurseva za opismenjavanje odraslog stanovništva, učešće nepismenih lica je smanjeno.
Tako drugu polovinu 20. veka karakteriše konstantno smanjenje učešća nepismenih, a rezultati popisa 2002. godine ukazuju na to da se pomenuti trend nastavlja.
U 2002. godini učešće nepismenih je iznosilo 3,45 odsto, za razliku od 1991. godine u kojoj je učešće nepismenih među stanovništvom uzrasta 10 i više godina iznosilo 6,10 procenata.
Značajne razlike u pogledu zastupljenosti nepismenih lica uočene su između gradskih i ostalih naselja.
Prema rezultatima popisa 2002. godine učešće nepismenih u gradskim naseljima je iznosilo 1,55, dok je u ostalim naseljima njihovo učešće iznosilo skoro šest odsto.
U Srbiji postoji izrazita razlika u pogledu nivoa pismenosti između muškog i ženskog stanovništva.
Prema rezultatima popisa 1953. godine udeo nepismenih žena iznosio je 37 odsto, a nepismenih muškaraca 11,6 odsto.
Tokom proteklih decenija došlo je do značajnog pomaka u obrazovnom nivou stanovništva Republike Srbije pa je tako smanjeno učešće lica bez školske spreme i s nepotpunom osnovnom školom, dok je učešće lica sa osnovnim, srednjim, višim i visokim obrazovanjem povećano.
Smanjivanje nepismenosti odvijalo se kod oba pola, ali je bilo znatno intenzivnije kod muškog dela populacije. Tako je u 2002. godini registrovano 5,7 odsto nepismenih žena i 1,1 odsto nepismenih muškaraca.
Zabeleženo je da je nepismenost, odnosno udeo onih koji ne znaju ni da čitaju ni da pišu najzastupljenija među stanovništvom starim 65 i više godina.
Od ukupnog broja nepismenih osoba u Srbiji 2002. godine, čak 74,2 odsto je staro 65 i više godina, dok, s druge strane, mladi uzrasta 15-19 godina čine 1,4 odsto od ukupnog broja nepismenih.
Značajne razlike u pogledu visine učešća nepismenih zabeležene su i među pripadnicima različitih etničkih grupa.
U 2002. godini, udeo nepismenih Srba starih 10 i više godina iznosi 3,35 odsto, a među stanovništvom mađarske, slovačke, rusinske nacionalnosti, problem nepismenosti skoro da ne postoji.
Sa druge strane, među Romima i Vlasima učešće nepismenih je veliko. Prema rezultatima popisa iz 2002. godine, svaki peti Rom starosti 10 i više godina je nepismen, dok je učešće nepismenih Vlaha 10,5 odsto.
Na Međunarodni dan pismenosti, 8. septembra prošle godine objavljeno je da u Srbiji ima 1,3 miliona nepismenih ili ljudi koji nemaju osnovnu školu, a da ih u svetu ukupno ima oko 862 miliona.
Podaci UNESKA iz 2006. godine govore da 75 odsto nepismenih stanovnika živi u podsaharskim zemljama, gde ženska deca uopšte ne idu u školu, a slede jugozapadna i istočna Azija i arapske zemlje.
(Tanjug)
