U trenutku bombardovanja na mostu se nalazilo više automobila, a u bestijalnom napadu NATO bombardera ranjeno je sedmoro ljudi koji su se zatekli na njemu.
Ljudima koji su završili u Dunavu u pomoć su pritekli ribari sa čamcima, a rušenjem tog mosta stanovnici sremske strane Novog Sada ostali su bez pijaće vode.
U spasavanju ranjenih i detonacijom potresenih ljudi iz Dunava posebno se istakao pokojni Velimir Teodorović, među Novosađanima poznat kao Velja Ribar, koji je ljude čamcem prevozio na obalu.
Obnova porušenog Mosta slobode trajala je dve godine i 22 dana, a koštala je 40 miliona evra.
Most je projektovao čuveni srpski arhitekta Nikola Hajdin, a po svojim prostornim, funkcionalnim i estetskim vrijednostima predstavljao je obilježje Novog Sada.
U vreme kada je sagrađen, Most je bio svetski rekorder za takav konstruktivni sistem.
Taj most, elegantne konstrukcije, dug je 1.312 metara, a širok 27,6 metara.
Uništenju Mosta slobode od strane NATO bombardera prethodilo je rušenje Varadinskog mosta, i to 1. aprila 1999. godine, a potom je 26. aprila srušen i Žeželjev most preko Dunava.
Rušenjem mostova u Novom Sadu kroz koje su prolazile i vodovodne cijevi, na desetine hiljada žitelja sa sremske strane grada ostalo je bez vode za piće.
Za prelazak preko Dunava poslije rušenja mostova Novosađani su koristili pontonski most i skele.
NATO bombardovanje tadašnje SR Jugoslavije počelo je 24. marta 1999. godine i trajalo je 78 dana tokom kojih je, prema procenama, poginulo od 1.500 do 2.500 ljudi, a infrastruktura u velikoj meri uništena.