Iz voza 671 na liniji Beograd - Bar oteto 18 Bošnjaka i jedan Hrvat, su potom likvidirani.

Većina ubijenih su bili državljani SR Jugoslavije i bili su uglavnom iz Priboja, Prijepolja, Beograda i Podgorice. Među njima je bilo i državljana Bosne i Hercegovine.

Posmrtni ostaci 16 putnika još nisu pronađeni, dok su posmrtni ostaci Ćorić Rasima i Rastoder Jusufa pronađeni u jezeru Perućac. Nekompletni ostaci trećeg putnika Zubčević Halila su takođe pronađeni u jezeru.

Iako je nekoliko direktnih izvršilaca osuđeno, još se ne znaju imena onih koji su naredili i organizovali ovaj zločin.

U Prijepolju, pored starog mosta na Limu, 2009 je otkriveno spomen obeležje žrtvama otmice.

U Bijelom Polju, u februaru 2016. postavljen je spomenik u obliku muslimanskog nadgrobnog spomenika posvećen žrtvama ove otmice.

UHAPŠENI U SRBIJI JOŠ BEZ SUĐENJA

Pripadnici vojne formacije "Osvetnici“, koja je, kako se navodi u optužnici, delovala u sastavu tadašnje Višegradske brigade Vojske Republike Srpske, a pod komandom haškog osuđenika Milana Lukića, izveli su 20 putnika, većinom bošnjačke nacionalnosti, zatim ih odveli u selo Prelovo (opština Višegrad), gde su ih mučili, a potom ubili.

Za zločin u Štrpcima 2002. godine pravosnažno je na 15 godina zatvora osuđen Nebojša Ranisavljević pred Višim sudom u Bijelom Polju.

Saradnjom tužilaštava za ratne zločine Srbije i Bosne i Hercegovine, 5. decembra 2014. srpska policija uhapsila je pet osoba zbog sumnje da su počinili ratni zločin u Štrpcima.

Na području Bosne i Hercegovine uhapšeno je deset osumnjičenih.

U Srbiji, među uhapšenima za ratni zločin u Štrpcima, nalazi se i Gojko Lukić (1956), brat haškog osuđenika Milana Lukića.

Za zločin u Štrpcima pred sudom Bosne i Hercegovine u toku je suđenje desetorici optuženih, među kojima su Luka Dragičević, komandant Višegradske brigade, i Boban Inđić, komandant Interventne čete u Višegradskoj brigadi.

U Srbiji suđenje za slučaj otmice i ubistva u Štrpcima još nije počelo, a članovi porodica žrtava nisu dobili status civilnih žrtava rata.

Kako se navodi u optužnici, od 20 otetih 18 je bilo bošnjačke nacionalnosti, uglavnom s područja Sandžaka, državljana tadašnje SR Jugoslavije, odnosno Srbije i Crne Gore, jedna osoba bila je hrvatske nacionalnosti i jedna osoba arapskog porekla.