24. OKTOBRA 1997.- Ispred zgrade Beopetrol u Bulevaru Lenjina 113, u Novom Beogradu, oko osam ujtro, ubijen je Zoran Todorović-Kundak (38), tada direktor Beopetrola i generalni sekretar Jugoslovenske levice. Na njega je iz automatskog oružja, najverovatnije heklera ili škorpiona, pucao nepoznati ubica, kako je tada pisano, ne stariji od 30 godina. U Todorovića je ubica ispalio četiri hica, dva u glavu, a u pucnjavi je teško ranjen i Siniša Milenković (35), prema zvaničnoj verziji, vozač komercijalnog direktora iste firme.
10. i 11. APRILA 1997. - Ubijen Radovan Stojičić Badža (46), načelnik resora javne bezbednosti (JB) i zamenik ministra policije. Ubijen je u restoranu Mama mia. U restoran pun gostiju ođednom je ušao napadač s vunenom kapom preko lica. Ubica je ispalio sedam hitaca ka Stojičiću, od kojih ga je pogodilo šest. Stojičić je važio za poverljivog čoveka nekadašnjeg predsednika SRJ, tada Srbije, Slobodana Miloševića. Nakon ubistva pominjalo se čak i da se bavio krijumčarenjem cigareta, iako to nikad nije dokazano.
3. OKTOBRA 1999. - Četvorostruko ubistvo na Ibarskoj magistrali, ubijeni pripadnici SPO Veselin Bošković (vozač, brat Draškovićeve supruge Danice), Vučko Rakočević, Dragan Vušurević i Zvonko Osmajlić. Kamion koji je namerno izazvao saobraćajnu nesreću pripadao je Državnoj bezbednosti, a vozač, direktan izvršilac ubistva, bio je pripadnik Jedinice za specijalne operacije. Bivši pripadnici DB Radomir Marković (63), Milorad Ulemek (41), zvani Legija, Nenad Ilić (35) i Branko Berček (33) pravosnažnom presudom kažnjeni su na po 40 godina zatvora. Radomir Marković je, pored ove presude, ranije osuđen i 2007. godine na 15 godina zatvora za ubistvo Ivana Stambolića i atentat u Budvi, drugi pokušaj ubistva Vuka Draškovića. Tadašnji šef beogradske policije i Beogradskog centra DB Branko Đurić i Milan Radonjić oslobođeni su optužbi. Sud je zaključio da Radonjić nije kriv ni odgovoran iako su radnici Beogradskog centra DB-a po njegovom nalogu intenzivirali praćenje Draškovića nekoliko dana pre četvorostrukog ubistva.
7. FEBRUARA 2000. - Politički motivisan atentat na ministra odbrane Pavla Bulatovića (52). Njegove ubice do danas, 14 godina kasnije, nisu otkrivene. Bulatović je ubijen rafalima iz kalašnjikova, u restoranu fudbalskog kluba Rad na Banjici. Ubrzo posle ubistva, Savezna skupština je formirala Anketni odbor, kako bi bile identifikovane ubice ministra odbrane, a slučaj je poveren sudiji Nebojši Simeunoviću, koji je u oktobru iste godine nađen mrtav u Dunavu.
25. APRILA 2000. - Generalni direktor Jugoslovenskog aerotransporta Živorad Žika Petrović ubijen je oko 21.30 sati, u klasičnoj sačekuši u Ulici Jaše Prodanovića u Beogradu. Državne agencije i mediji ovaj zločin su okarakterisali kao teroristički akt nad visokim državnim službenikom, ali je, doduše sporadično, bilo i drugačijih tumačenja. Pominjan je novac koji je Petrović, navodno, iznosio iz zemlje po nalogu bivšeg režima Slobodana Miloševića, pominjana je i kupovina nekih aviona, ali i prodaja predstavništava Jata po belom svetu.
13. MAJA 2000. - U Novom Sadu, na Sajmu, ranjen Boško Perošević, predsednik Izvršnog veća Vojvodine i član Izvršnog odbora Glavnog odbora SPS, koji je ubrzo preminuo u bolnici. U njega je pucao radnik sajamskog obezbeđenja Milivoje Gutović, koji je odmah uhapšen. U medijima je u više navrata napisano da istraga nije dovedena do kraja pa se ni posle više od 13 godina godine ne zna ko stoji iza ubistva.
15. JUNA 2000. - Ista grupa izvršilaca koja je ubila članove SPO pokušala je da ubije Vuka Draškovića u Budvi. Tadasašnji načelnik generalštaba vojske Jugoslavije Nebojša Pavković je obezbedio vozilo, vojne uniforme i smeštaj u kasarni u Tivtu za Ulemeka i njegove saradnike. Dva metka su pogodila Draškovića, jedan u predelu levog uha, a drugi kod desne slepoočnice. Učesnici ovog zločina su pravosnažno osuđeni 2007.
25. AVGUSTA 2000. - Nestao bivši predsednik republike Srbije Ivan Stambolić za vreme jutarnje rekreacije u blizini svog stana u Košutnjaku. Razne organizacije vodile su bezuspešnu kampanju pod nazivom "Gde je nestao Ivan Stambolić". Tek za vreme policijske akcije Sablja, 28. marta 2003. pronađeni su njegovi posmrtni ostaci na Fruškoj gori. Sahrana je obavljena 8. aprila na Topčiderskom groblju uz sve državne počasti na insistiranje Vlade Srbije. Njegove ubice, na čelu sa Miloradom Ulemekom Legijom su uhvaćene i osuđene na višegodišnje zatvorske kazne.
3. AVGUSTA 2001. - Ubijen bivši pomoćnik načelnika Centra državne bezbednosti Beograda Momir Gavrilović, ispred svoga stana u Novom Beogradu. Mediji su godinama navodili da je osnovana pretpostavka da je Gavrilović ubijen zbog iznošenja detalja o sprezi kriminala sa ljudima iz vlasti.
10. JUNA 2002. - Ubijen pomoćnik načelnika Resora javne bezbednosti general-major Boško Buha, na parkingu ispred hotela Jugoslavija. Prema jednoj od verzija pozadine ubistva, kakve su se pojavljivale u medijima, Buha je jedan od sastavljača Bele knjige MUP Srbije o organizovanom kriminalu o čemu je počeo javno da iznosi podatke. Za to ubistvo sudilo se grupi Željka Maksimovića Make koji je nedostupan je od juna 2002. Konačni sudski rasplet nije se dogodio. Pretpostavlja se da se Maksimović nalazi u Južnoj Americi.
26. NOVEMBRA 2002. - Ubijen bivši zamenik načelnika Prve uprave Saveznog ministarstva unutrašnjih poslova Nenad Batočanin, rafalom iz automatskog oružja u Ulici Ljutice Bogdana kod stadiona Zvezde. Batočanin je ubijen u kolima zajedno sa Željkom Škrbom. Škrba je kako su u to vreme pisali mediji, trebao da bude jedan od ključnih svedoka u nekom predstojećem suđenju za organizovani kriminal. Za njihovo ubistvo osuđen je zemunac Vladimir Milisavljević Budala na 40 godina robije.
12. MARTA 2003. - U 12.25 sati, u dvorištu zgrade Vlade Srbije atentat na premijera Zorana Đinđića. Legija i bivši potpukovnik DB Zvezdan Jovanović (44) pravosnažno su osuđeni na po 40 godina zatvora zbog ubistva, nakon što je Vrhovni sud odbio žalbe odbrane kao neosnovane. Prema presudi, Legija je organizovao atentat, Jovanović je bio neposredni izvršilac, a obojica su osuđeni i za pokušaj ubistva Milana Veruovića. Motiv atentata je bio zaustavljanje borbe protiv organizovanog kriminala i sprečavanje otkrivanja zločina u kojima su pripadnici grupe bili umešani. Ubistvo premijera Legija je, tada penzionisani komandant JSO (oružane formacije MUP-a Srbije), organizovao u dogovoru sa vođama zemunskog klana, Dušanom Spasojevićem i Miletom Lukovićem. Obojicu vođa "zemunaca" su pripadnici policije tokom pokušaja hapšenja ubili u selu Meljak kod Beograda, 15 dana nakon atentata.
