A Gejts, čovek čije ime je sinonim za kompjuter i digitalno, ne spominje nekog zalud, čak ni na Twitteru. "Naterati" decu da zavole matematiku i iskoriste njene potencijela za dobrobit sveta nije ni lagan ni trivijalan zadatak. A Zoran Popović mu prilazi na fantastičnim način – kroz veoma ozbiljne kompjuterske igrice.

"Imate armadila, crno-belu pastrmku i duginu pastrmku. Mogu li da stanu u kutiju?" Ovo nije nerešiva pitalica već, opisuje sajt Wired, način na koji decu uču matematiku Zoran Popović, kompjuterski naučnik i profesor sa Univerziteta Wašington.

Popović je postao poznat 2010. godine po svojoj popularnoj onlajn igrici Foldit. Toliko poznat da mu i Amerikanci rutinski pišu prezime sa "ć". Igrica koju osmislio dve godine ranije sa profesorem biohemije Dejvidom Bejkerom, prvobitno je izazivala igrače da kreiraju formulu proteina savijajuči i rearanžirajući amino kiseline u nove oblike. Pobednici su oni koji na kraju naprave najbolji molekul.

Na opšte, pa i Popovićevo iznenađenje, nenaučnici–igrači razvili su kompleksnije proteine nego što su to uradili naučnici biohemičari. A ti novi proteini mogu dovesti do otkrića novih lekova i organskih materijala.

Sada Popović želi da iskoristi snagu igre u još širu svrhu – revolucionarnu ideju da se kompletno obrazovanje odvija kroz igranje.

Za početak je prilagodio je DragonBox, norvešku igračku aplikaciju koja polazi u upoznavanje sa konceptima algebre preko karata sa likovima životinja, pa nastavlja sve do brojeva i kopjuterskih znakova.

Deci je data mešavina karata i kutija, pa se oni u igri jednostavnih pravila oslobađaju nepotrebnih karata. Na kraju igrač ostaje sa kutijom na jednoj i nesmanjivim brojem karata na drugoj strani – kao ekvivalent rešenju matematičke nepoznate "x".

U ekperimentu s DragonBox Adaptive u državi Vašington, čak 93 odsto srednjoškolaca uspešno je savladalo koncept nakon samo 90 minuta igranja. I ona nisu želeli da prestanu.

Popović sada ovaj metod koristi kao osnovu za savladavanje celokupnog gradiva matematike za šesti razred osnovne škole u Sijetlu, a dogodine i u Bruklinu i Brazilu.

Sledeći "na tapetu" su nauka, jezici, čak i kodiranje...

Zoran je već duže vreme poznat na svetskoj naučnopopularnoj sceni. Nakon emigriranja u SAD, iz Devete beogradske gimnazije krajem osamdesetih godina prošlog veka, diplomirao je kompjuterske nauke na Univerzitetu Braun 1991, a magistrirao 1993. i doktorirao 1999. na Karnedži Melon Univerzitetu sa disertacijom o automatskoj sintezi i transformaciji realistične animacije likova.

Bio je na poziciji istraživača u Sun Microsystems and Justsystem, kao i na Univezitetu Kalifornije u Berkliju.

Zoranovo polje istraživanja je primarno kompjuterska grafika, posebno animacija likova, pokreta i fizički bazirano modelovanje prirodnih fenomena.

Ako mu se ideja ostvari, kandidat je da ga se buduće generacije sećaju kao "oca modernog učenja".