Praznik u kalendaru SPC nije označen crvenim slovom ali ovaj svetitelj veoma je poštovan u našem narodu, ali i šorim pravosljavlja i kod katolika, a u mnogim srpski porodicama je kućni svetac, odnosno porodična slava.

Sveti Alimpije se smatra i zaštitnikom stoke, pa se ona danas nikako ne upreže, a na trpezi treba izbegavati teletinu - kako bi u kući vladao napredak, sloga i mir.

ŠTA KAŽE CRKVA

Rodio se u veoma pobožnoj porodici, u Handrijanopolju u antičkom regionu Paflagonija (današnja severna Anadaolija u Turskoj). Bog ga je, kažu predanja, izabrao sebi na službu još dok je bio u majčinoj utrobi.

Kao đakon Alimpije služaše u crkvi pri episkopu Teodoru u tome gradu, no željan "usamljeničkog života, molitve i bogomislija", Alimpije se udalji na neko helensko groblje van grada, od koga ljudi bežaše kao od strašilišta zbog čestih demonskih priviđenja.

Tu on pobode krst, i sazida hram u čast sv. Jefimije, koja mu se beše javila u snu. Pokraj hrama podiže stub (stolp) visok, pope se na nj i provede na njemuu postu i molitvi pune 53 godine. Ni podsmeh ljudi, ni zloba demona ne mogahu ga odatle udaljiti niti u nameri njegovoj pokolebati.

Najzad ga pobeđeni demoni ostaviše i pobegoše, a ljudi počeše poštovati i dolaziti mu radi molitve, utehe, pouke i iscelenja.

BISER BEOGRADA: Da li znate priču o ovoj crkvi?

Okolo njegovog stolpa podigoše se dva manastira, s jedne strane muški, a s druge ženski. Beše Alimpije divan i moćan čudotvorac kako za života tako i po smrti. Poživevši 120 godina upokoji se 640. god. u vreme cara Iraklija.

Od njegovih svetih moštiju sačuvana je glava u Kotlomuškom manastir,u u Svetoj Gori.

Često je freskopisan u hramovima naše Crkve, a jedna od fresaka nalazi se i u priprati Pećke patrijaršije.

Smatra se jednim od tri velika stolpnika, pored Simeona Stolpnika i Danila Stolpnika.