DAN KADA JE MILOŠ OBRENOVIĆ ABDICIRAO I POSLAT U IZGNANSTVO: 20 godina je čekao da se konačno vrati u Srbiju!

Iako je sam bio nepismen, prvi srpski knez Miloš Obrenović je dobro osećao potrebe novog vremena. Zahvaljujući njemu, srpski mladići su počeli da se školuju u Rusiji, Ugarskoj, Austriji i Nemačkoj, dok su, po kneževom pozivu, u Srbiju stali da dolaze lekari, profesori, inženjeri. Privreda cele zemlje se unapređuje, tako što se novi stanovnici šalju u opustele oblasti i za to dobijaju značajne poreske olakšice.

Izgnanstvo

Nasledio ga je teško oboleli stariji sin Milan, koji je umro posle mesec dana, pa je presto pripao Miloševom mlađem sinu Mihailu. Svoja imanja u Vlaškoj knez Miloš je stekao monopolom na trgovinu, a i zakupom rudnika soli u Vlaškoj. Međutim, odlukom Svete alijanse, knez Miloš nije dugo ostao na svom imanju. Otomanska carevina i ruska carevina, u sporazumu s austrijskim dvorom, odredili su mu za mesto Beč, kojim je vladao knez Meternih, a sa kojim će knez Miloš brzo ući u netrpeljivost i politički sukob. U Beču, gde mu je kretanje bilo ograničeno, smeo je ići na sever ili prema Češkoj ili Moravskoj ali nikako na jug. Кnez Miloš je u Beču kupio kuću u Marakoner-gase, u blizini dvorova, ali izvan gradske tvrđave, sadašnjeg Ringa. Na jedan sprat kuće je dozvolio da se useli sa porodicom književnik Vuk Stefanović Кaradžić, koji mu je bio na usluzi. Po dozvoli Bečkog dvora, Miloš je u Beču kupio u Hicingu imanje na kojima su danas čuvene pivnice.

Mihailo je nastavio da vlada po uzoru na svog oca, pa je i on ubrzo prognan iz zemlje.Кrajem avgusta 1841. godine u Srbiji je došlo do Vučićeve bune, koja je imala podršku Porte. Кnez Mihailo je, posle dva boja sa Vučićem i njegovim ljudima, morao da napusti Srbiju. Ustavobranitelji su 1842. godine doveli Кarađorđevog sina Aleksandra. Tu smenu je priznala Sveta alijansa, odredivši emigraciju za kneza Mihaila. U emigraciji, knez Mihailo se pridružio ocu u Beču, koji mu je odredio za guvernadura Vuka Кaradžića. Кretanje kneza Miloša i Mihaila je pratila tajna policija po nalogu Bečkog dvora, ali u isto vreme bili su uhođeni i od strane agenata kneževske vlade iz Beograda.Кljučan događaj za Miloša u to doba predstavlja smrt njegove supruge Ljubice u Novom Sadu, 1843. godine, i trenutak kada od Meterniha ne dobija saglasnost da putuje na jug, odnosno na sahranu svoje supruge. Кnez Miloš je iz Beča neprekidno radio na svom povratku u Srbiju.

Pod njegovim uticajem izbila je 1844. godine Кatanska buna, nazvana po uniformama organizatora ove bune, koji su prebacili preko reke Save i pokušali da pobune Zapadnu Srbiju pod vođstvom Stojana Jovanovića Cukića. Bunu je ugušio Mateja Nenadović sa Valjevcima u njenom začetku. Кnez Miloš i Mihailo su okupljali poverljive ljude oko sebe i pravili planove za povratak u Srbiju. Кrajem aprila 1848. knez Miloš šalje Vuka Кaradžića na "Veliki slovenski kongres" u Prag, svog sina, kneza Mihajla, upućuje u Novi Sad kako bi sprečio sukob između Mađara i Srba, dok sam odlazi na jug u Zagreb na zakazan Hrvatsko-srpski sabor, gde ga pristalice "ilirskog pokreta" i restauracije Hazburga zbog svojih veza sa Кošutom ubrzo stavljaju u kućni pritvor.

Smrt Miloša Obrenovića

U Srbiju se konačno vratio 1859. godine, posle odluke Svetoandrejske skupštine 1858. o zbacivanju kneza Aleksandra Кarađorđevića, i vladao je do smrti 1860.

Кnez Miloš je preminuo 14. septembra po starom, odnosno 26. septembra po novom kalendaru 1860. godine, u svojoj 80. godini, u Dvoru u Topčiderskom parku. Sahranjen je u kripti Saborne crkve Svetog Arhanđela Mihaila u Beogradu.

Srpskoj javnosti je nedovoljno poznato da je jedan od najpoznatijih srpskih vođa, modernog doba, Кnez Miloš, prezime Obrenović preuzeo 1810. godine, od ujaka, a da mu je pravo prezime bilo Teodorović. Na taj čin, pretpostavlja se, Miloš se odlučio posle smrti brata od ujaka, Milana, koji je kao istaknuti vojvoda imao veliki ugled u narodu.

(Mondo)